Afgelopen zondag vierden we het Gouden Huwelijk van mijn ouders. Het was een dag met een gouden randje en veel kleur. Echt een superdag! Veel enthousiaste, lachende gezichten, prachtige bloemen, en lieve kleine attenties. De locaties en het weer waren schitterend. Pap en mam hebben er van genoten! Het was echt hun dag, en ze zijn er nog niet over uitgepraat, hoe geweldig het wel niet was. Gisteren weer even alle foto's bekeken en alle cadeaubonnen. Mijn ouders zijn van plan om binnenkort nog een bonnenfeest te organiseren, omdat ze ze in hun eentje nooit opkunnen maken!
Van heinde en verre waren de mensen gekomen. Vrienden, familie. Sommigen hadden we al meer dan 10 jaar niet meer gezien, zo gaat dat soms. Maar als je elkaar dan weer ziet is het als vanouds. Sommigen hadden al jaren over elkaar gehoord, maar elkaar nog nooit ontmoet. Ze wisten grappige anecdotes over elkaar te vertellen.
tante Corrie, de oudste vriendin van mijn moeder vertelde een leuk verhaal over toen zij nog klein waren, en tante Lineke had een grappig lied gemaakt over mijn vader (daar is Menno met de waterpomptang). Het speelt nog door mijn hoofd.
Ook de huwelijksquiz waarbij mijn zus en ik ons hadden uitgedost in oude kleding uit mijn moeders klerenkast kreeg de mensen aan het lachen. Met sommige vragen (noem de volledige namen van alle kleinkinderen en de beide schoonzoons)had het publiek zelf ook moeite.
Na de receptie gingen we door voor het Chinese Buffet van Wu in het Stadsparkpaviljoen. Daar bleek dat de door ons gereserveerde serre te klein voor het aantal gasten. Zoveel mensen waren uiteindelijk spontaan toch nog mee gaan eten!
