De eerste oogst van simpelmoenen

Ons huisje heeft een tuin achter en onder zich, welke in zeer wilde staat verkeerd. Het lijkt meer op een oerwoud dan op een gecultiveerde tuin, hetgeen wij natuurlijk allang best vinden. Al is het wel wat erg wild want de paadjes en trapjes (het loopt steil naar beneden tot aan een soort van sloot) zijn allemaal zwaar overwoekerd.

Hadden we in het nieuwe huis thuis al een eerste oogst aan druivensap, hier kunnen we meteen verder gaan met oogsten. In de tuin achter het huis staat een boom vol met gele vruchten. Er naast staat nog een papaya, maar die waren nog lang niet rijp (en bovendien zijn wij allen niet zo'n liefhebber van de weeige smaak van papaya's).

Dus op de eerste dag van ons verblijf hier toog ik met de kinderen op expeditie de wildernis van de tuin in. Gewapend met een stuk touw, een grote boodschappentas en een bamboestok baanden we ons door de beplanting op weg naar de boom. Jitse wilde weten wat voor vruchten het waren, en omdat ik niet wist of het nou een sinaasappelboom was of dat het hier ging om pompelmoenen, maakte ik er ter plekke maar simpelmoenen van.
(Pompelmoenen zijn in Nederland meer bekend onder de naam grapefruit, maar dat vind ik zo'n gruwelijke lelijk woord dat ik het niet wens te gebruiken. In de eerste plaats omdat er een mooi Nederlands woord voor is en alles toch al te veel verengelst, en in de tweede plaats omdat “druivenfruit” kant noch wal raakt qua betekenis).

Vanwege de uitgebreide training die ze in Nederland gehad hebben, met een klimwand en een plafondrek op hun slaapkamer, zaten de twee kindjes binnen mum van tijd hoog in de boom op uiterste takken om de vruchten naar beneden in de boodschappentas te gooien. Ik gebruikte vanaf de grond nog het touw om hoge takken naar beneden te buigen, en Jitse deed af en toe nog goed z'n best met de bamboestokken.



De eerste oogst was een tas vol met een kleine dertig vruchten, afkomstig van anderhalve tak. Aan de boom zelf hangt nog minstens vijf keer zo veel.
Terug van expeditie eerst maar eens geproefd. Ik had eigenlijk verwacht dat het volstrekt oneetbare, taaie, uitgedroogde dingen zou betreffen, zonder smaak en met harde vellen die zeer irritant tussen je tanden blijven hangen, maar niets van dat alles: het bleken overheerlijke pompelmoenen, druipend van het sap, totaal niet taai, en uiterst eetbaar. Dat wordt dus de komende maanden sappig ontbijten. En de hele boom hangt nog vol.