Echter, naar het Noorden toe is Rio Grande do Sul bergachtiger, en sommige van de uitlopers van die bergen lopen door tot in de stad, in de vorm van heuvels waar de stad rondom heen gebouwd is. Met name in Zona Sul heb je een soort van lappendeken van relatief onbebouwde groene heuvels met daartussen de bebouwing van de stad.
Eén van de vlakbij gelegen heuvels is Morro Teresopolis (267 meter), en vrijdag had ik een middag vrij van oppasklussen (iedereen lag uitgeput in bed), dus toog ik met mijn fiets de berg op - of althans een van de naamloze zijtoppen daarvan. Met name halverwege de berg is het een merkwaardig beeld: er wonen namelijk twee soorten mensen op zulk soort relatief afgelegen plekken, namelijk arme sloebers in wrakkige, aan krotten herinnerende huisjes, en puissant rijke stinkerds in ommuurde kastelen met zwembaden en veel waakhonden.
De weg werd steeds slechter, en ging net voorbij halverwege over in een pad dat nauwelijks meer was dan een diepe erosiegeul - daarbij was het ook nog erg steil dus het was meer duwen dan fietsen. En bovenopgekomen...
Het uitzicht over de stad was prachtig, zie de foto's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten