Op de foto hiernaast is Jitse Ibrich aan het uitlaten. Normaal mag hij dat niet (want dat wordt geklier met de "riem"), maar voor de foto mocht het even.We hebben Ibrich dus tegenwoordig aan de honderiem. Ze heeft een speciaal rose tuigje om dat eigenlijk bedoeld is voor schattige poedeltjes, en daaraanvast zit zo'n inrolbare honderiem. Allemaal gekocht in de dierenwinkel.
Voordat iemand de kinderbescherming opbelt: het is voor haar eigen bestwil. Ibrich is namelijk gewoon NIET te hanteren als ze loopt. Ze wil alle kanten op, wat dus ook betekent dat ze per vijf meter minstens drie pogingen doet de straat of weg op te rennen. En Ibrich is SNEL: ze loopt bij 1 jaar en 2 maanden al harder en verder dan Jitse liep toen hij al lang en breed 3 was. Al met al is lopen met Ibrich naast een drukke weg dan uitzonderlijk vermoeiend, want je bent continu bezig om haar te beletten enthousiast de weg op te rennen.
Dus in dat geval heb je twee keuzes: OF in een karretje laten zitten (wat ze heel vervelend vindt, want dan zit ze vast), of toch zelf laten lopen aan een riem, en het touw het werk laten doen.
En dat laatste werkt goed. Ze voelt snel de trekkracht van de riem als ze ergens heen wil wat niet mag, en (meestal) corrigeert ze dan snel en loopt de goede kant op - opvallend, want als ze zonder riem loopt probeert ze aan één stuk door bij je langs te glippen om een kant op te rennen die niet mag.
Laatst zijn we langs de Cavalhada (een erg drukke avenida hier) wel bijna drie kilometer over de stoep gelopen naar een restaurant. Ibrich vind dat geweldig; ze loopt het hele stuk enthousiast mee.
Brazilianen vinden het of maar raar (volgens collega Janaina moeten sommigen zelfs "geschokt" zijn hierdoor), of ze moeten er hartelijk om lachen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten