En wat natuurlijk niet zo leuk is is afscheid nemen van mensen die je misschien wel nooit meer zult zien. Voor Porto Alegre hadden we dat al gedaan van Nida en Hilson, en hier moet dat nu van Margarida en Marcos, van Mattheus, Tiago en Christina, van Patricia, Martin, Penelope en Lotus, en natuurlijk van Thomas en Ana met wie we de laatste dagen heel leuk opgetrokken zijn, en die ons naar het vliegveld zullen brengen.
En ook van Ibi nemen we afscheid, want uiteindelijk heb je na een jaar zoveel spullen om weer mee te nemen, dat er voor Ibi geen plaats meer was. We hebben een mooi plekje voor haar gevonden in een rustig park, waar toch genoeg mensen langs zullen komen om zich over haar te ontfermen. Het riempje waarmee ze aan de boom vast zit is om te voorkomen dat ze rond gaat struinen en onder een auto loopt; de etens- en drinkbakjes waar ze mee zit te rommelen zijn voor het geval dat de eerstvolgende passant toch wat langer op zich laat wachten. Maar ik denk dat het wel goed komt, en dat ze daar niet al te lang zal hoeven te zitten. Voordeel is dat ze erg blond is, en dat vinden mensen hier mooi, dus ze zullen haar graag opnemen. En ze spreekt net zo goed Portugees als Nederlands, dus dat mag ook al geen beletsel zijn.Hoewel ze het natuurlijk niet zullen en kunnen lezen, wens ik de mensen die zich over haar zullen ontfermen veel sterkte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten