Aangekomen op Lanzarote

We zijn vanochtend met de boot aangekomen op Lanzarote. Eerste indruk: iets minder kaal en desolaat dan Fuerteventura, maar dat is ook maar een ietsjepietsje minder. Omdat ik er verder nog niet zo veel over kan zeggen, daarom maar even een eindevaluatie van Fuerteventura. 

Wat ik er van vond? De eerste indruk vond ik behoorlijk verpletterend. En nog steeds: het is wel erg bizar om je te beseffen hoe grondig de mens een heel eiland compleet de vernieling in kan helpen qua natuur en leefomgeving, zodat er eeuwen later nog steeds niets rest dan een stuk Sahara. Want de natuur op Fuerteventura is dan wel behoorlijk verpletterend, op het eerste gezicht, het is ook ontzettend eenzijdig, en al snel weet je het eigenlijk wel. Het is niet alleen heel eenzijdig, het is ook ontzettend armoedig. Want er gedijt in wezen niets behalve wat woestijnsoorten. 

Ik zeg wel "natuur" in de laatste zinnen hierboven, maar in wezen is dat het niet: het is een door de mens compleet verwoest niet meer bestaand ecosysteem wat te gronde is gericht. Ten tijde van de ontdekkingsreizen en kolonisaties schijnt het hier vol gestaan te hebben met bos. De wat noordelijker gelegen archipel Madeira draagt nog steeds de naam daarvan: het woord madeira is Portugees voor hout. 

Maar natuurlijk is opnieuw het verhaal niet zo eenzijdig dat de "westerse mens" de enkele boze boeman is. Ook voor de tijd van de kolonisaties had de oorspronkelijke berberbevolking al aardig wat platgebrand en kaalgekapt voor brandhout en landbouwgrond. Maar de grote kaalslag, ere wie ere toekomt, was in de tijd van de kolonies en ontdekkingsreizen.

En hout had men nodig, in die tijd, veel hout, voor scheeps- en stedenbouw, dus letterlijk alle bomen zijn gekapt. Vervolgens zijn er geiten op losgelaten, want dat was handig op weg naar de kolonieen, dan had je vers vlees ergens halverwege. Die geiten hebben alle rest wat er stond aan ondergroei en struiken compleet weggevreten, en het resultaat is al een paar eeuwen een woestijn. Ook verbijsterend om ter plekke te zien hoe zo'n destructie letterlijk eeuwen later nog steeds voor geen millimeter hersteld is. Eens vernietigd, altijd vernietigd. Misschien over 1000 jaar nog eens kijken?

Wat ik ook nog eens verbijsterend vind is dat er nog steeds niet van geleerd is. Er leven 60.000 mensen op Fuerteventura, en 100.000 geiten. Veel mensen zien geiten als grappige lieve dieren, die bij de natuur horen. Niets is minder waar. Geiten zijn destructieve rotbeesten die hele ecosystemen compleet de vernieling in helpen als ze ergens losgelaten worden, en die al menig gebied (met name eilanden) omgetoverd hebben in woestijn, nadat ze verantwoordelijk zijn geweest voor de uitroeiing van minstens de helft van de eerst aanwezige soorten. Dat komt omdat ze simpelweg ALLES kaalvreten, tot en met de meest gruwelijke doornstruiken en cactussen aan toe, en daar ook niet mee ophouden voordat inderdaad alles kaal is. In Marokko heb ik ze letterlijk in de bomen zien klimmen om die tot in de bovenste topjes kaal te vreten. 

Normaal leggen zulk soort beesten dan het loodje, omdat ze hun eigen voedselvoorraad om zeep helpen, maar in dit geval niet, omdat de mens stug door blijft gaan met nieuwe uitzetten. 

En men leert dus niet, want nog steeds tilt het hier op van de geiten, en doet men net of dat normaal is. Sterker nog, overal wordt met veel bombarie locale geitenkaas aangeprezen als ambachtelijk ecoproduct.  Eco... ja ja.

Vogels op Fuerteventura

Raaf die heerlijk vuil, uitdagend en intelligent kijkt, op het strand bij Sotavento

 Ik had al een stuk over vogels op Tenerife geschreven, nu dan het beloofde verhaal over vogels op Fuerteventura.

Hoewel ook Canarisch eiland, is het heel anders dan Tenerife, omdat de vegetatie compleet verschillend is. Fuerteventura is in wezen een grote woestijn. Een beest als de Canarische Tjiftjaf, die op Tenerife zo ongeveer in elke derde boom of struik zat, zul je hier niet zien, om de simpele reden dat bomen of struiken hier niet voorkomen. 

Wat dan wel? Twee typen vogels kun je hier zien: kustvogels, en woestijnvogels.

In de eerste categorie: de obligate drieteenstrandlopers die ook in Nederland in de winter op elk strand te zien is. Verder Bonte strandlopers, maar vooral opvallend veel plevieren, waaronder de strandplevier, zilverplevier, en heel veel wulpen op de trek. Ook een paar Grutto's, waarschijnlijk uit Nederland. Daarnaast veel zilverreigers. En soms een verdwaalde lepelaar.

Dan woestijnvogels: vooral de klapekster komt hier opvallend veel voor. Daarnaast woestijnvinken, grondeekhoorns (weet ik, geen vogel), bertholet's piepers, en aasgieren. De renvogel schijnt voor te komen, en de kraagtrap, maar die heb ik natuurlijk niet gezien. 

Daarom hier maar wat foto's van vogels die ik wel gezien heb. 

Bertholet's pieper, ongeveer de meest voorkomende soort hier. Lijkt erg op onze graspieper.

grondeekhoorn (foto door Jitse)

Doorgeschoten autofabrikanten

Autofabrikanten zijn doorgeschoten idioten, dat weet ieder zinnig mens. Als ieder zinnig mens dat weet, dan moet er een bijzondere reden zijn dat ik dit opschrijf. En die is er. 

Ik erger me al jaren aan die fabrikanten. Bij voorbeeld het simpele draaizwengeltje, waarom dat nou moest verdwijnen? Wat is er mis met een draaizwengeltje om je autoraam open te doen? Waarom moet dat nou automatisch, met een motortje dat kapot kan gaan, en waarmee je je raam dus niet open kunt draaien zolang de sleutel niet in het contact zit. En wat nooit twee centimeter verder open wil, maar altijd meteen bij decimeters of nog meer werkt. Ik begrijp dat niet. Dat is wat ik bedoel met doorgeschoten idioten: die fabrikanten vinden het kennelijk zo prachtig dat een autoraampje helemaal vanzelf - net als in een gangsterfilm - heel gelijkmatig open gaat, dat ze vergeten zijn zich af te vragen of dit echt een verbetering is. Wat mij betreft: driewerf neen. Die zwengel werkte ook als de sleutel niet in het contact zit, en bovendien: als je een kanaal in rijdt en de stroom valt uit ben je zwaar de pineut met zo'n electrische raamopener. Dus het is ook nog eens linke soep.

Een ander voorbeeld van doorgeschoten automatiseringsdrift van autofabrikanten trof ons vandaag. We hebben een bus gehuurd, via een particulier. Mooi ding, van na 2000. Alleen had die een volautomatische autosleutel, die voor zichzelf beslissingen neemt, en daarbij van bepaalde vooropgezetten ideeen uitgaat. Bij voorbeeld het idee dat een mens te stom is om er zelf aan te denken dat een auto soms op slot gezet moet worden, en die dan dus zelf maar even besluit om op spontane momenten de hele tent op slot te doen. 

Iedereen voelt 'm al aankomen natuurlijk: Ik had Jitse geholpen met kitesurfen, we kwamen bij de bus terug, en ik leg wat spullen er in met het idee dat ik op moet schieten om hem te helpen. Ik wil gaan herkleden, en ik doe de deur dicht om er langs te kunnen om iets te pakken, en de deur is nog geen seconde dicht of de sleutel besluit uit zichzelf om de hele mikmak op slot te gooien. Terwijl ik die sleutel dus net IN die auto gelegd had. 

Saillant detail: Jitse had zijn surfpak aan, ik had niets aan, want mijn kleren had ik net ook binnen gelegd. Dus daar sta je dan naakt, alles binnen, en je kunt nergens meer bij. Op naar de buren van vijftig meter verderop om een telefoon te lenen. Die keken niet raar op van een naakte vent, want zoiets schijnt redelijk normaal te zijn hier. 

Om een lang verhaal kort te maken: Ingeborg gebeld met de telefoon van die buren; die heeft ingelogd in mijn account van de huurbemiddelingswebservice (Yescapa). Daar het telefoonnummer van de eigenaar van de bus gevonden. Die had gelukkig vrij en zou langs komen met een reservesleutel. Dus even later stond ik die naakt op te wachten. Ook deze kon daar gelukkig prima tegen, maar het voelde toch wel wat bizar. 

Maar welke idioot verzint er nou zoiets, bij zo'n autofabrikant: dat een sleutel eigenmachtig besluit om de boel maar eens in het slot te gooien!

Vogels op Tenerife

 Zoals ik meestal doe als ik voor langere tijd verblijf in een voor mij onbekend deel van de wereld, heb ik een locaal vogelboek aangeschaft. Vaak werkt dat niet: als je in een winkel in Brazilie vraagt naar een vogelboek dan kijken ze je aan alsof ze water zien branden, want welke idioot boeit dat nou - dus moet je je vogelboeken van b.v. Brazilie of Mexico toch echt in Nederland aanschaffen. 

Hier viel het mee: de eerste de beste boekwinkel die ik toevallig zag in de hoofdstad liep ik binnen, en zowaar hadden ze er een vogelboek, en nog eentje van behoorlijke kwaliteit ook (Tony Sanchez: Aves nidificantes de canarias - jawel, in het spaans, maar dat gaat me verbazingwekkend goed af, zo'n boekje in het spaans). 

Wat opvalt aan de vogelwereld op Tenerife (ter afronding - vogels op Fuerteventura volgt later op deze blog): het is karig, maar speciaal. En eenvoudig. 

Heb je in Europa een hele waslijst aan grasmussen, hier zijn het er maar 3: de zwartkop, de kleine zwartkop en de baardgrasmus. En dan komen de grasmussen er nog goed mee weg. Er zijn b.v. geen rietzangers, er is maar 1 loofzanger, er is maar 1 mezensoort, er is maar 1 soort van de echte lijsters, etc etc. Allemaal lekker simpel - behalve dan dat je toch even op moet letten omdat er toch nog het een en ander aan afwijkends kan langskomen op de trek. 

Wat er echter speciaal aan is is dit: neem een soort uit Europa, en in drie van de vijf gevallen komt die hier niet voor. De vierde is gewoon dezelfde als die bij ons voorkomt, maar de vijfde is een speciale canarische variant - in de vorm van een endemische ondersoort of zelfs een endemische soort. Zo is de merel hier een speciale endemische ondersoort, de pimpelmees ook, en de vink ook. De tjiftjaf is een speciale endemische soort: de canarische tjiftjaf.

Dit maakte het voor mij lekker makkelijk en lekker speciaal. Voor elke soort die ik hoorde, en die maar enigzins oppervlakkig deed denken aan een Europese soort, zette ik gewoon het woord canarische voor de soortnaam, en huppakee, een speciale variant. En vaak blijkt het dan ook nog echt zo te werken. 

Wat heb ik vooral waargenomen, hier:

allereerst stikt het er van de canarische tjiftjafs, die zitten (als enige loofzanger) zowat in elke struik. Ook de pieper (uitzondering: niet de canarische pieper, maar deze heet de Bertholet's pieper, om redenen die mij onduidelijk zijn) daar stikt het van. Canarische pimpelmezen komen veel voor (ondersoort), en een van de meest opvallende: de kanarie. Dit is wat moeilijker dan in Europa want hier heb je 2 soorten: de gewone Europese kanarie (niet gezien), en de Canarische Kanarie. Die laatste is inderdaad het bekende kooivogeltje. Die komen dus oorspronkelijk hier vandaan, en zijn hier endemisch. De kooivogeltjes zijn natuurlijk doorgefokt en zien er een stuk geler uit dan de echte kanaries. Maar de zang is wel grotendeels hetzelfde. 

Andere vogels die opvielen: in het huis in Anaga hoorden we een paar avonden achter elkaar een Griel. Uitgestorven in NL als broedvogel. Heel apart geluid ook.  

ik heb nog geprobeerd om een opname te maken, maar elke keer als ik de telefoon te pakken had hield dat beest z'n snavel natuurlijk weer....

Verder zijn er nog twee speciale laurierduiven, maar daar heb ik alleen wat geklapwiek van gehoord.

Fuerteventura: Sahara, dudes en naaktlopers

Fuerteventura gezien vanaf de veerboot

Nu ik dit schrijf zijn we net meer dan 24 uur op Fuerteventura. Het is hier een wereld apart, heel anders dan Tenerife. Het lijkt er totaal niet op.

De eerste indruk: een verpletterende kaalheid. In wezen is Fuerteventura een stuk Sahara dat opgepakt is en 100 km verderop in zee geplempt is. Zo op het eerste gezicht is er geen enkel groen: alle groen dat er is is aangeplant door mensen, en bewaterd door mensen, rondom de menselijke woonkernen.

In werkelijkheid is er natuurlijk best plantengroei, net zoals ook de Sahara zelf niet compleet kaal is. Aan de kust in of net boven de getijdenzone is natuurlijk volop groen in de vorm van kwelder-achtige vegetatie die tegen zout kan - want daar is het natuurlijk niet droog. Verder landinwaarts bestaat de vegetatie uit compleet uitgedroogde en losgewaaide stekelbosjes die kennelijk opfleuren zodra het een keertje per ongeluk regent (naar het schijnt is dat gemiddeld 16 dagen per jaar), maar die meestentijds een kwijnend bestaan lijken te lijden. 

Hier wat foto's van de wandeling die ik vandaag maakte. Dit zijn de wat zanderige stukken; het meeste van het eiland is echter gewoon kale rots met dergelijk struikgewas.

Wat verder opvalt: dudes, want zo spreken surfers elkaar aan, heb ik me laten vertellen. Maar volgens Jitse is dat onzin, maar hij is ook geen surfer, maar een kiter. En dat is toch echt van een andere orde. 

Hoe dan ook: als je er hier bij wilt horen moet je aan windsurfen, of nog beter, aan kitesurfen doen, want elk plaatsje aan de zuidoostelijke kust waar we tot nu toe zijn geweest tilt het op van die lui. En Jitse doet daar natuurlijk grif aan mee. 

Wat tot slot opvalt: naaktlopers. Er zijn hier geen naaktstranden, want elk strand hier is een clothing optional strand waar dus alles door elkaar heen loopt, in alle gradaties van gekleedheid en naaktheid. Maar niet alleen de stranden. Naar het schijnt worden hier veel routes gewoon naakt gewandeld, althans volgens menige routebeschrijving van wandelingen die ik las op internet. De verlatenheid is enorm, en mocht je per ongeluk toch anderehalve man/vrouw en een paardekop tegenkomen, dan is er een gerede kans dat die net zo goed naakt zijn. Nou ja, we zullen het zien.  

Handigheid

 De laatste dagen op Tenerife kregen we trouwens steeds meer handigheid in het nomadenleven. Ik had al vermeld over de oneindige wijsheid van de fabrikant van mijn laptop, om een voedingsplug te gebruiken die echt totaal nergens anders op past. Want he, dat idee van universele dingen die overal op passen, dat is toch geen fijn verdienmodel. 

We hebben dus in Santa Cruz (de hoofdstad hier) een apparaat gekocht dat de accustroom van de auto omzet in 220V, zodat de adapter van de computer het weer om kan zetten naar 19 V, lekker efficient. 

Omdat dit zo efficient is dat het de accu van de auto leegslurpt als de motor niet draait, is het woekeren met computerlaadtijden. 

Gelukkig heeft mijn laptop wat dat aangaat meer opties dan die van Jitse. Wifi op uit, laptop op de batterijspaarstand en scherm op half licht, en ineens schoot de tijd van een volle batterij omhoog naar 9 uur. Om een half uurtje later om 3:50 uur te staan bij 90% batterij. En na tweeeneenhalf uur computeren op deze manier zei de batterij weer dat hij nog maar 60% vol was, en nog maar 4:30 uur te gaan had. 

Oftewel: hoeveel tijd je nog hebt is geen peil op te trekken, maar het is wel duidelijk dat je op die manier minstens 5 uur met een volle batterij kan. Scheelt alweer. 

Ook het bagageprobleem hebben we iets op gevonden: we hebben in een ferreteria een bagagekarretje met zes wieltjes gekocht. Weer meer zooi, zou je zeggen, maar Jitses surfplank en twee van zijn tassen passen er in, zodat we die nu niet meer hoeven te dragen, maar alleen nog maar voort hoeven te trekken. Scheelt ook weer een stuk, met name op die boot. 

het karretje bij aankomst op Fuerteventura: surfplank erin, fotospullen er bovenop in het karretje, en twee laptoptassen (een eronder, een erbovenop) er aan vastgebonden.

Schatje

 Jitse vond dit schatje nog, een gekko. Hij ging namelijk even schijten en scheet er bijna bovenop.

Foto is door Jitse gemaakt.

Slapen in de bus

 Net vandaag hebben we de huurbus ingeleverd. Eigenlijk was die voor twee personen, maar wij sliepen er met z'n drieen in. 

Foto's laten zien hoe dat ging. 

de bus, hier op de plek waar het laatst bijna misging met die brander

het bovenste bed, voor 2 personen

Jitse in het onderste bed

Morgen hebben we de boot naar de Fuerteventura, een van de andere Canarische eilanden. Tenerife zeggen we dan voorlopig vaarwel. 

Rampen komen nooit alleen

 Michiel is vertrokken naar La Gomera (een van de buureilanden), en ik ben nu alleen met Jitse. De laatste avond met z'n drieen voltrokken zich nog even een aantal rampen of bijna-rampen tegelijkertijd. 

Dat zit zo: dankzij de oneindige wijsheid van computerfabrikanten, en met name de fabrikant DELL, en de oneindige wijsheid van mijn werkgever om die rotzooi aan te schaffen, heeft mijn laptop dus een voedingsplug die NIET-universeel is, en nergens op past. Fijn is dat altijd, dat bepaalde fabrikanten menen om dwars door alle standaarden heen met weer iets aparts te moeten komen. De laptop heb ik mee om in verloren uren ook nog wat aan mijn werk te doen. 

Thuis hebben we welliefst 2 prachtige universele laders, waarmee je dus dingen zoals laptops op de accu van een auto kunt aansluiten, via de sigarettenaansteker die nog steeds in de meeste auto's zit. Zo'n lader converteert dan van 12 V naar 19V (instelbaar), en heeft een setje opzetbare pluggen er bij zodat het altijd past. Behalve bij die rotzooi van DELL dus, die weer meent met een speciaal dik formaat plug te moeten komen. Dit wist ik natuurlijk vooraf al, en ik heb dan ook vooraf een apart tussenstuk voor die aansluiting proberen te bemachtigen. Niet te krijgen natuurlijk. 

Hier in een electronicawinkel in Santa Cruz de Tenerife wisten ze echter ook raad: een apparaatje dat ook op de auto-accu kan, en converteert naar 220V. Het is wel nogal een inefficiente mijl-op-zeven: converteren van 12 V gelijkstroom naar 220V wissel naar 19V gelijk is nogal een verspilling van energie, maar het werkt tenminste. 

Helaas is dat zo inefficient dat het zuigt aan je auto-accu, en je kunt dus alleen laden als je rijdt. Bij stilstand werkt het niet: binnen een uur was de accu van de auto leeg. 

Dus wij stonden op een gravel-parkeerplaats langs een B-weg om zes uur 's avonds aan onze bus-met-dode-accu te sjorren, want die moest een klein hellinkje over om op de weg te komen. Werkt dus niet, veel te zwaar. 

Gelukkig zijn Tenerifanen erg behulpzaam. Er werd van een huis 300 meter boven ons op de helling geroepen: do you need help? Yes.

Een kwartier later lukte het om de bus terug naar de weg te duwen, met behulp van deze aardige lokale bewoner. Daar startte hij weer makkelijk, bergafwaarts, en ik ging een rondje rijden om de accu op te laden. 

Inmiddels was het donker geworden en Michiel was op de overnachtingsplek achter gebleven om te koken, met hulp van Jitse. Toen ik een half uur later terug kwam was er een harde wind opgestoken, en begon het ook nog eens te regenen. Jitse had zijn kite-surf-vlieger opgepompt en als windscherm om het kooktoestel gelegd. Michiel was net bezig in het donker het gasflesje te verwisselen, en de brander weer aan te steken. 

Resultaat: een enorme steekvlam, een brander die een vuur produceerde van meer dan een meter hoog, Michiel die achteruit stoof, en Jitse die met z'n vlieger maakte dat hij weg kwam. 

Vlieger vloog in de fik; werd niet meer vastgehouden, en waaide even verderop de gortdroge struiken in, en vervolgens vlogen die ook in de fik, een massale bosbrand veroorzakend.

Die laatste zin, dat had kunnen gebeuren, maar zo erg was het ook weer niet. Jitse wist zijn vlieger net op tijd in veiligheid te brengen, en nadat na enkele tientallen seconden bleek dat er niks ging ontploffen, wist ik de brand snel te blussen met de watertank.

Schade: verschroeide wenkbrauwen van Michiel, en een gasstel met compleet afgesmolten knoppen die bij de inventaris van de gehuurde bus hoorde. En geen warme maaltijd. 

Michiel ontfermde zich weer over het eten door er nu een maaltijdsalade van te maken, en ik hielp Jitse in de regen met het opbergen van zijn vlieger. Helaas, in alle consternatie had hij de ventieldop er scheef opgedraaid, en deze was er met geen mogelijkheid af te krijgen. En de wind bleef aan het ding rukken ondertussen.

Na een kwartier sjorren met tegelijkertijd een te klein tangetje en handkracht kwam de dop los. De vlieger kon opgevouwen, de wind ging tegelijkertijd liggen, het hield op met regenen, en het eten was ook nog eens klaar. De goden waren ons weer gunstig gezind. 

We hebben ondertussen ter vervanging van het onbruikbare gasstel een nieuw soortgelijk stel voor de eigenaar van de bus aangeschaft. Schadepost: €18. Valt mee. Campinggaz is wel veel veiliger dan dit systeem, trouwens...

foto van het fik volgt later....