Zoals al verteld had ik in Frankfurt op de vroege maandagochtend wat uurtjes te killen, en wat doe je dan als het een beetje miezert en je een fiets hebt? Rondjes fietsen dus.
De flixbus stopt op een plein op een steenworp afstand van de haubtbahnhof, een zeer imposant gebouw. Rondom de bahnhof liggen ontzettend veel hotels, grote luxieuze maar ook kleinere van een meer slonzige of dubieuzere aard.
In het prachtig grote station, met om vier uur snachts al diverse open kiosken met hoog opgestalde luxe broodjes en smoothies to go, werd ik al meteen vijf keer aangesproken door op kleingeld belustte onrustige lieden. En ik zag er nog minstens zoveel die niet de moeite namen mij aan te spreken. Sloffend, schuifelend en met een starende lege blik, soms prevelend in zichzelf met hun eigendommen in boodschappen tassen in de hand of op een karretje.
Fietsend door de nachtelijke straten met namen als kaiserstraße, Gutleutstraße en de Friedebsbrücke werd de „wir Kindern from Bahnhof Zoo” uitstraling van het gebied nog sterker. De Kaiserstraße een grote straat die als een soort voetgangers Damrak recht op het station uitkomt bevat veel etablissementen met een verpauperde uitstraling die je eigenlijk op zo’n locatie niet verwacht, maar de parallelsttraat, de Taunusstraße, deed me helemaal terugdenken aan de Tenderloin (rosse buurt van San Fransisco).
Vele onrustige figuren in groepjes dolend, dribbelden en schuifelden sommigen al behoorlijk op leeftijd, voetje voor voetje achter een kinderwagentje of een winkelwagentje met plastic tasjes als rollator. Een man op een fiets die de vuilnisbakken afstruint op zoek naar statiegeld en ander bruikbaars. Verscheidene mensen in rolstoelen joviaal handen kletsend met kornuiten her en der maar ook verscholen in donkere portieken, een plastic vuilniszak met hun spulletjes op schoot geklemd, in een stille poging even een paar uurtjes te slapen. Ook mensen op vochtige matrassen en stukken schuimrubber langs de straat, in de portieken van de erotiekshops, speelhallen en kleine avondwinkels. Zelfs straten verderop onder de wat luxere hotels zag je her en der mensen liggen.
En de bende. Opengereten vuilniszakken, bergen glasscherven, en daartussen grote hoeveelheden electrostepjes, omgevallen op de stoep, een enkele keer gewoon achtergelaten op het fietspad.
Hoe kan dit?
Gelukkig waren er ook leukere dingen. Aan de andere kant van de fluß, de rivier de Main, stuitte ik in het donker op een een grote mooi verlichte koepel, onduidelijk was waar deze voor gebruikt werd, er waren bouwhekken rondom en ik zag geen mogenlijkheid erbij te komen. Maar vlak daarbij was nog een hele leuke verrassende plek, de Wildgarten. Een creatief en speels aangelegd kinderspeelplaats tussen de bomen. Een oude locomotief, een koepel gemaakt van fietswielen, een netschommel, heksenhuisjes, een hele hoge glijbaan, moestuintje en een paar overdekte plekken met houten banken en centrale tafel).
Deze gratis avontuurspeelplaats blijkt al dik veertig jaar te bestaan.
https://www.fr.de/frankfurt/tausende-kinder-jahren-11092624.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten