Nu ik zo in mn uppie op fietstocht ben, gaan mijn gedachten vaak naar Iran waar vrouwen en meisjes massaal in opstand zijn gekomen tegen de strenge kledingvoorschriften die daar door het heersende regime aan vrouwen en meisjes worden opgelegd en de exorbitante straffen als je je er niet precies ( express of perongelijk) aan houd. Maar kleding is het symbool van een fundamentele onvrijheid waar
De Iraanse bevolking voor de zoveelste maal tegen in opstand komt. Al anderhalfduizend betogers zijn opgepakt en minstens 27 betogers gedood in deze revolutie tegen de onderdrukking door het regime. De enorme onvrijheid voor vrouwen en mannen daar. Dat in elke kritiek op het regime, of zelfs maar het vermoeden van kritiek het gevaar schuilt dat je wordt opgepakt, gemarteld, gevangen gezet en misschien ook je familie en vrienden ook.
En niet alleen in Iran maar in heel veel landen, kijkende naar de wereldkaart schat ik zeker de helft, zijn mensen niet vrij. Door dictaturen (maar ook zelfs in democratische landen ) met als “rechtvaardiging religie/ ideologie”, of economische omstandigheden (waarachter van allerlei factoren schuilen zoals klimaatfactoren, onderwijs, natuurlijke hulpbronnen, culturele factoren, sociale factoren).
En ook binnen landen, zelfs in de zg democratische landen zijn grote verschillen in vrijheid tussen individuen. Zo zitten veel mensen vast in “abusive relationships”, of religieuze sectes of stromingen. Worden gediscrimineerd op basis van afkomst of uiterlijk. Of zitten klem aan hun bezit en hun baan met een hypotheek van dertig jaar. En als dat het niet is is er ook een heleboel angst waardoor mensen zichzelf en anderen allerlei beperkingen opleggen.
Maar hoe verander je dit? Hoe kom
Je uit deze patstelling? Als je geïndoctrineerd bent, niet weet dat het anders kan, en als elke poging om dit te doorbreken gewelddadig wordt aangepakt?
Het begint denk ik met kennis. Kennis bij het slachtoffer dat het anders kan, dat het op andere plaatsen anders is. Dat de beperkingen niet juist zijn. Niet rechtvaardig. Dat je slachtoffer bent. En dat je in verzet daartegen komt, manieren zoekt om de situatie te veranderen.
Maar zonder een bereikbaar veilig alternatief om op over te stappen, en zonder hulp, kom je daar niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten