Op shops

Naast dat je hier veel spullen/ grof vuil op straat vindt, gewoon in de berm tussen de huizen,  barst het hier in Australie van de "op shops". Op shop is de afkorting van "opportunity shop" waarmee ze  tweedehands winkels bedoelen. Ze komen vaak voort uit goede doelen organisaties. Leger des Heils, Dorcas, Vinnies, Sacred Heart en zitten soms behoorlijk dicht bij elkaar in de buurt. Hier in Melbourne is een straat (Carlisle street) waar er zeker 10 zitten. Soms zijn er ook veel duurdere tweedehands winkels met stijlvolle vintage items. Dat zijn dan zeker geen Op shops. 

Terwijl we van Brisbane naar Melbourne reden namen we soms even een kijkje als we onderweg langs een opshop kwamen. Het was  een van de favoriete uitstapjes van Ibi die dan veel lol had met het passen en showen van de meest coole outfits vond. 

In St Kilda hebben we een favoriete Op shop, Sacred Heart on Grey Avenue. Hier  wandelden we toevallig langs op onze eerste verkenning van St Kilda. Op dat moment was er een jonge vrouw die een liveconcert op de piano gaf. Het klikte meteen  tussen Ibi en haar, en algauw ontspon zich spontaan een gezamelijk optreden waarin ook een van de dames achter de kassa deelnam aangemoedigd door het winkelend publiek. 

Een en ander resulteerde in een korting op een tweedehandsfiets en een uitnodiging voor Ibi om op een andere keer nog een keer met Ania te komen zingen en ook een keer in haar eentje op te treden. 

Onze liefde voor shoppen in de opshops betekent nu wel dat voor de terugweg toch een koffer moeten inchecken  voor onze terugvlucht. (Heen gingen we met alleen handbagage). Maar de koffer hiervoor kwam ik tegen in de berm, daar kan geen koopje tegenop.

Open mic

Hier in Melbourne barst het van de barretjes waar „open mic“ sessies worden georganiseerd. Ongeveer twee weken geleden maakte Ibi haar debuut in deze scene bij „the King of Tonga“. Tegen de tijd dat ze aan de beurt was was het publiek behoorlijk dronken en waren er ook nog maar weinigen over, waaronder gelukkig twee enthousiaste dames die luidkeels hun support uitten. Al hoewel Ibi behoorlijk gespannen en zenuwachtig was voor dit optreden was het al met al  toch een redelijk positieve ervaring. Je doet het voor de oefening nietwaar. 

Een week later dus nog maar eens een keer. Omdat je hier heg noch steg kent is het zoeken naar een naald in de hooiberg van het internet en daar dan een berichtje naar sturen. We hadden al verschillende open mic personen geprobeerd te benaderen maar het bleef stil totdat de bar Rodolfos zei dat ze welkom was. 

Omdat ik thuis ziek in bed lag was ik er niet bij maar Ibrich kwam met een gezicht als een oorwurm thuis. Toen ik het fimpje zag dat Rinke gemaakt had begreep ik waarom. Haar eerste liedje kwam niet goed uit de verf omdat het publiek totaal geen aandacht voor haar optreden had en luidruchtig aan het converseren was.

De presentatrice van de avond moest op een gegeven moment ingrijpen en toen ging het beter maar het leek een publiek dat liever meebrulbare covers had dan origineel materiaal. 

Maar goed. Zonder dieptepunten geen hoogtepunten en het was prijzenswaardig hoe Ibi zich niet uit het veld had laten slaan. Ze gaf aan dat ze het nog wel eens ergens anders wilde proberen en dat was maar goed ook want ineens kreeg ze drie aanbiedingen deze week. 

Daarnaast hadden we een paar weken geleden op een strand Jim en Sylvana ontmoet. Twee hartelijke  Australiers van Maltese afkomst wier zoon in het schnabbelcircuit zit. Zij arrangeerden dat zoonlief en ibi elkaar afgelopen zondag zouden ontmoeten bij „the Espy“, een bar in St Kilda. Alhoewel er geen grote klik was tussen deze aardige jongen en Ibi bleek er daar net wel een open mic aan de gang en Ibi kon er adhoc nog tussen geplaatst worden. Met succes. Het publiek was lovend en toen er van een van de bands de drummer niet op kwam dagen kreeg Ibi de eer om in te vallen op de drums, hetgeen haar verrassend goed afging. 

Er was dus leuk contact met de andere musici waarvan er een paar op woensdag ook bij de open mic van de Pause  bar zouden zijn waar Ibi ook toevallig net was ingeroosterd. Rinke en Ibi kwamen laat maar heel enthousiast thuis. 

Gisteren in de Pausebar waren wij meegekomen maar op een gegeven moment viel het de uitbater op dat Rinke geen schoenen aanhad. Hij werd subiet uit de tent gezet wat even erg onprettig was. Het schijnt in Australie bij wet verboden te zijn in een bar te zijn zonder schoenen en kan de uitbater een forse boete kosten. Ibi wilde graag blijven voor haar optreden naar zij was ook blootsvoets. Uiteindelijk heb ik haar mijn sandalen gegeven en zijn Rinke en ik maar naar huis gegaan. 

Ondertussen smaakte Ibi het optreden naar meer. Ook bij deze bar werd ze naast haar eigen songs ook ingeschakeld als drummer. Met een aantal andere musicanten sprak ze af om de volgende dag, vandaag dus naar the dogsbar in st Kilda (waar we wonen) te gaan. Alleen inmiddels had ze ook een tijdsslot voor vanavond geaccepteerd bij de lyrebird. Lang verhaal kort. Ze heeft eerst bij de Lyrebird opgetreden en het laatste wat ik hoorde waren zij en Rinke bij “the dogs”. 

Een hele goede ervaring. 

Een dag

 

Gelukkig nieuwjaar iedereen. Voor wie mij nog niet goed genoeg kent: het jaar is voor mij vandaag begonnen. Ik doe niet mee aan die onzin om een jaar tien dagen te laat te laten beginnen. Verder vier ik toch geen nieuwjaar, dus dat maakt niet uit. Ik vind oud-en-nieuw doorgaans de naarste tijd van het jaar, zeker in oorlogsgebied Nederland, waar de helft van de bevolking massaal compleet lijp is geworden rondom deze tijd.  

Gelukkig zijn we niet in dat lijpe land. Op deze eerste dag van het nieuwe jaar even een overzichtje van hoe een dag hier voor mij begint. Niet altijd, want soms is er wat anders te doen of heb ik even geen zin, maar het is toch redelijk routine. 

Bovenstaande foto is zoals je onze straat ziet zodra je het hek van de binnenplaats uitstapt. We zitten op twee straten van het strand af. Het plaatje hiernaast is de stoep die ik afloop op weg naar het strand. Dat is 10 minuten lopen. De straten zijn wijds en rustig in deze wijk. De bomen zijn een bizarre mix van import en origineel. De straat langs de kust heeft veel palmen (import), en de straat in het verlengde van de onze is een zwaar beschaduwde, heel mooie platanenlaan - ook import, wel mooi. In ons stuk straat zijn het vooral authetieke bomen. 

Onderweg in de zijstraat is een tuintje met een abrikozenboom. Daar zitten om deze tijd rainbow lorrikeets in die van de vruchten snoepen. Dit zie je dan op 1 meter naast je: idioot bonte parkieten die zich nergens wat van aantrekken en zich tegoed doen aan vruchten in een boom. 

Daarna een weg over met tramrails. We zitten tenslotte in een grote stad, en er rijden hier trams. 

Vervolgens een drukke weg over met een heel brede middenberm vol met bomen vol bloemen. Deze bomen stikt het altijd van de parkieten en Chinese Spreeuwen (myna's). Die laatste zijn brutale mormels die verwant zijn aan onze spreeuw, maar iets groter zijn, en overal voorkomen. Onze eigen spreeuw komt hier trouwens ook voor, al is de chinese veel algemener. Er zit trouwens elke ochtend keihard een merel in de straat te zingen. Inderdaad: ook import. 

Dan bij de beach club langs. Om de twee kilometer is er een of andere beach club, waar ze drankjes verkopen, waar een WC is en soms kleedhokjes, en waar je activiteiten kunt ondernemen zoals kitesurfen of suppen. 

En dan ben ik op het strand. Elke dag een stuk zwemmen om de dag te beginnen. Elke dag vijf slagen meer zwemmen om het op te bouwen. 

Na het zwemmen weer naar huis, ontbijten. Dan wat werken achter de computer. Dan naar de boulderhal met Ibrich, of we gaan een tripje doen. 

Nadeel is hier wel dat de stad enorm is. We zitten hier relatief rustig, maar het kost meer dan een uur rijden met de auto voor je ergens buiten de stad bent waar een beetje natuur is. 

Verder is het hier natuurlijk uitstekend te doen. 

Hoe verder met democratie

 Goed, eerder had ik al geconstateerd dat democratie failliet is. Maar we zullen er toch wat mee moeten, want alternatieven zijn ook niks. Daarom wil ik die democratie grondig herzien. Ik snap ook wel dat ik dat niet bij leven ga zien, maar door het er helemaal nooit over te hebben verandert het ook nooit. 

Vooraf: dit gaat over landen met een coalitiesysteem. In landen als Amerika, met een tweepartijenstelsel en een "winner takes all" principe is nog veel meer mis en zijn nog meer wijzigingen nodig. 

Wat moet er anders? In het kort: 

• Verkiezingen: niet iedereen tegelijk eens in de vier jaar stemmen, maar continue verkiezingen
• Tweede Kamer en regering totaal uit elkaar trekken. De regering is een managersploeg die aangesteld wordt; dat kan zelfs door loting.
• We moeten af van een rare leeftijdsgrens waaronder iedereen stemonbekwaam is, en waarboven iedereen automatisch stembekwaam is. Stemrecht moet je verdienen. Als je mee wilt beslissen via stemmen, bewijs dan eerst maar eens dat je daar bekwaam toe bent via een stemexamen.
• Invoering van referenda met stemexamen. Als je mee wilt beslissen in een referendum, bewijs dan eerst maar eens of je je daadwerkelijk in een onderwerp verdiept hebt door een stemexamen over dit specifieke onderwerp af te leggen.

Weg met de verkiezingen

Verkiezingen zijn naar. Het probleem is dat verkiezingen het bestuur van een land voor soms wel anderhalf jaar lamleggen. Vanaf een half jaar voor de verkiezingen doet de regering niets serieus meer, omdat men vindt dat belangrijke beslissingen "over de verkiezingen heengetild" moeten worden. De reden daarvoor is duidelijk: als je een besluit neemt tegen het eind van je regeerperiode, dan gaat de volgende regering dat alweer afschaffen voordat het goed en wel ingevoerd is. 

Ook na de verkiezingen is de regering voor minstens een driekwart jaar compleet lamgelegd. Eerst is er de coalitievorming, daarna de installatie en inwerking van de nieuwe ministersploeg. Dit alles gaat zo een jaar tijd kosten, zeker in een versplinterd politiek landschap met veel kleine partijtjes.

Kijk naar de malloten die nu in Nederland aan de macht zijn. Er is nog geen enkel daadwerkelijke maatregel genomen, en we zijn nu al meer dan een jaar na de vorige verkiezingen. 

 

Al met al hebben we rond de verkiezingen een periode van een jaar of langer waarin er eigenlijk niets gebeurt met het landsbestuur. Dat is meer dan een kwart van de tijd waarin er niet serieus besluiten genomen kunnen worden. 

Dat hoeft allemaal niet. Het is in wezen volstrekte onzin om iedereen eens in de vier jaar allemaal tegelijk te laten stemmen. Ik pleit voor continu stemmen. 

Je stemt voor de Tweede Kamer. Waarom niet elk half jaar 1/8e van de bevolking laten stemmen om 1/8 deel van de Kamer te gaan vervangen? Het effect is over de lange termijn hetzelfde: iedere kamerzetel wordt eens in de vier jaar verkozen, en iedere stemgerechtigde mag eens in de vier jaar stemmen, alleen dit niet allemaal tegelijkertijd. Voordelen: je hebt niet meer dat een heel land een jaar lang lam ligt omdat er verkiezingen zijn. Een ander groot voordeel is dat de vervanging van de Kamer veel geleidelijker gaat, waardoor er niet van die drastische schokverschuivingen plaatsvinden na een verkiezing en er dus meer continuiteit in beleid kan bestaan. 

Weg met de regering

Bovenstaande werkt natuurlijk alleen onder de premisse dat verkiezingen er enkel zijn om de samenstelling van de Kamer te bepalen. Dat is nu niet zo; verkiezingen gaan ook over een nieuwe regering die indirect gekozen wordt. Ik denk dat we daar vanaf moeten, omdat er nu een dubbele rol is voor politici. Ze worden zowel als Kamerlid, en als potentieel regeringslid gekozen. Dit bijt elkaar, omdat partijpolitieke overwegingen van bewindslieden conflicteren met landsbelang (zie b.v. Yesilgoz die de vorige regering liet vallen op door partijpolitiek ingegeven leugens over "nareis op nareis").

Daarom moet partijpolitiek en regeringsdeelname losgekoppeld worden van elkaar. 

In wezen is een regering niets anders dan een uitvoerende macht - managers dus. De oplossing ligt in alleen (verspreide) verkiezingen voor de Tweede Kamer. De regering bestaat uit ministers die een puur uitvoerende functie hebben in opdracht van die Kamer. Dus: stel een profiel op, iedereen mag intekenen op een ministerspost, en maak een toelatingsexamen daarvoor. Uit de pool van geschikte kandidaten wordt voor elk departement een minister geselecteerd; dat kan door de Kamer gebeuren, maar ook b.v. door loting. Die kandidaat is voor 2 jaar minister, en kan dan eenmalig een tweejarige verlenging vragen aan de Kamer. De minister heeft een uitvoerende functie in opdracht van de Kamer. De minister kan tussentijds opstappen als die dat wil; dan wordt niet het hele kabinet vervangen, maar alleen de minister.

We krijgen dan dus een soort van managementsregering  (een zakenkabinet) dat op afstand van de Kamer staat, dat totaal niet verbonden is aan politieke partijen, dat simpelweg uitvoert, en dat minder macht heeft. 

Het is hierbij ook heel belangrijk dat er een capaciteitstoets komt voor die ministers. Nu is de situatie dat iedere oetlul minister kan worden zolang een kamermeerderheid daar achter staat - daar moeten we vanaf. We hebben in het verleden absolute dombo's gehad als minister (Herman Heinsbroek), en nu hebben we dat weer (een racist op asiel, een uberwappie op internationale handel, en een kwakzalver op gezondheidszorg). Een toelatingsexamen voor ministers is helemaal niet raar: voor elke verantwoordelijke functie in de wereld is er een capaciteitstoets, dus waarom niet voor ministers. 

Stemexamen

Nu we het toch over capaciteitstoetsen hebben: dat moet niet alleen voor bewindslieden gelden. Ook de kiezer zelf heeft met stemmen een grote verantwoordelijkheid. Dus het is helemaal niet gek om daar een stemexamen voor af te leggen. Dat hoeft niet een complex examen te zijn. Alleen al de vraag "over welk democratisch instituut gaan deze verkiezingen?" zal ervoor zorgen dat minstens 10% van de meest incompetente kiezers bij voorbaat al afvalt. Incompetente stemmen waar we helemaal niets aan hebben. De leeftijdsgrens voor kiesgerechtigdheid kan dan compleet vervallen. Ieder kind dat het stemexamen haalt mag gewoon een stem uitbrengen. 

Dit algemeen stemexamen moet uiteraard niet een lachertje zijn, maar het moet ook weer niet al te moeilijk zijn; het is niet de bedoeling om bij voorbaat minstens de helft van de kiezers uit te sluiten. Het afleggen van een stemexamen dwingt kiezers om het stemmen serieus te nemen en zich te verdiepen in materie. 

Referenda

De Tweede Kamer krijgt dus meer macht doordat de regering minder macht krijgt; ze krijgt echter minder macht omdat er meer referenda moeten komen. En dan totaal niet zoals in de referenda-debacles zoals we die de laatste jaren hebben gezien. Het probleem van die referenda is dat je iedere oetlul maar onvoorwaardelijk mee laat stemmen. In Brexit stemmen mensen dan voor "leave", om een paar jaar later doodleuk te ontdekken dat ze kennelijk niet goed nagedacht hadden want hun hele bedrijf gaat kapot dankzij die Brexit vanwege verlies van een Europese afzetmarkt - maar dan is het te laat voor spijt. In Nederland stemt men tegen een associatieverdrag met Oekraine niet omdat men uberhaupt ook maar geinteresseerd is in dat verdrag, maar puur om de regering een hak te zetten en een spaak in het wiel te steken (de letterlijke uitspraken van de tegen-campagne destijds). Wie als kiezer zo met referenda omgaat verdient geen stem.

Wil je een serieus referendum organiseren dan moet dat aan een aantal voorwaarden voldoen:

• het onderwerp moet geschikt zijn. Een onderwerp is geschikt als er een beperkt aantal heldere keuzes als uitkomst zijn. Dus niet een Europees grondwetsverdrag, dat is totaal ongeschikt - omdat een verdrag misschien wel of niet voldoet als er drie regels veranderd worden, waarmee het aantal mogelijke opties in wezen oneindig wordt, en waarmee een nee-stem (of ja-stem) ook onduidelijk wordt (want waar stem je tegen? Dit verdrag? Maar ook tegen een verdrag met drie regels anders?). 
• Stemmers moeten het referendum serieus nemen. Dat kun je afdwingen door een stemexamen. Wil je mee beslissen over een onderwerp in een referendum? Bewijs dan eerst maar eens dat je je in het onderwerp verdiept hebt, door het afleggen van een (meerkeuze) examen over het onderwerp. Weiger je je in het onderwerp te verdiepen, dan is het volstrekt logisch dat je er ook niet over mag meebeslissen. Dit examen is specifiek, en van een hoger niveau dan het algemeen kiesexamen. 

Deze ideeen zullen natuurlijk niet in een klap ingevoerd kunnen worden. Ik verwacht om eerlijk te zijn dat ze zelfs nooit praktijk zullen worden. Toch is het belangrijk het er over te hebben, want het huidige democratische systeem wat we hebben is compleet incapabel om de problemen van de huidige wereld op te lossen. 

Het huidige systeem geeft luie onwetende burgers nepinspraak over liegende politici. En dat leidt alleen maar tot meer ellende en meer ontevredenheid. 

Democratie is failliet

 Ik noemde al eens eerder dat democratie failliet is, en dat er wel mogelijkheden zijn dit te repareren. Hoewel dit niks met onze reis te maken heeft, is het wel iets wat me bezighoudt, dus toch maar even wat ideeen hierover op dit blog. Ik deel het op in twee stukken: wat er mis is met democratie, en hoe het beter kan. 

Eerst even de feiten: hoezo is democratie failliet. 

Een simpele blik op de wereld om ons heen leert ons veel. In Amerika blijkt dat 80% van de stemmers bij een blinde test op standpunten voor het beleid van Harris is, toch wint een volslagen losgeslagen malloot als Trump de verkiezingen. Mensen weten dus niet waar ze op stemmen. 

Dat is niet alleen in Amerika, dat zie je overal op de wereld. In Italie stemmen ze decennia achter elkaar op banga-lijstende joker Berlusconi, en in Indonesie wint een enge ex-moordcommando en intellectuelenjager de verkiezingen omdat hij zo'n leuk dansje op Tiktok uitvoert. Churchill zei het al: je hoeft maar 5 minuten met de gemiddelde stemmer te praten om tegen democratie te worden. 

In Nederland heerst grote woningnood dankzij compleet wanbeleid van meer dan een decennium VVD op dit gebied, waarbij de overheid in alles uitstraalt dat huren voor losers is en dat koop de enige volwaardige vorm van wonen is. Op zeker moment waren we het enige land ter wereld met een belasting op sociale huur en tegelijkertijd een subsidie op villa's. Dit wanbeleid heeft er voor gezorgd dat er nu een enorm woningtekort is, maar toch is de VVD nog steeds een regeringspartij, en heeft men effectief de asielzoekers de schuld kunnen geven van dit woningtekort. 

De politiek knijpt jarenlang de opvang van vluchtelingen af om maar uit te stralen dat het in NL niet best is voor asielzoekers, en als dat tot problemen leidt in die opvang dan stemt men massaal op een partij van idioten die er alle belang bij hebben om die problemen NIET op te lossen, maar voort te laten duren, want problemen op asiel leveren gewoon domrechtse stemmen op. 

Het is trouwens niet voor niets dat deze coalitie fors wil bezuinigen op onderwijs en wetenschap. Ga maar na: hoe beter het opleidingsniveau, hoe minder men geneigd is domrechts te stemmen. Het is dus totaal niet in het belang van deze partijen dat er goed onderwijsbeleid komt. 

Het probleem is dat de huidige wereld te complex is voor kiezers en voor democratie. Een internationaal probleem als klimaatverandering kan nooit op democratische manier aangepakt worden, simpel omdat het te complex is en kiezers te dom zijn om het te bevatten. Bovendien reikt het tot ver over de grens van de verkiezingshorizon van 4 jaar, dus regeringen gaan het ook niet aanpakken. 

Voor stikstof en landbouw geldt exact hetzelfde in Nederland. Ik durf de stelling aan dat 80% van de Nederlanders niet begrijpt wat de kern van de stikstofproblematiek is; hoe kun je dan ooit verwachten dat die 80% een pijnlijke oplossing kan steunen voor een probleem dat ze niet begrijpen en zelfs niet eens zien? 

We vinden het normaal dat kinderen onder de 18 niet mogen stemmen omdat ze te oordelingsonbekwaam zijn daarvoor. Echter, de reclamewereld weet uit ervaring (en geven dat ook openlijk toe) dat een campagne het beste aanslaat bij de massa als je uitgaat van het niveau van een 12-jarige. We laten dus de massa met het niveau van een 12-jarige beslissen over de oplossing van wereldproblemen. Terwijl ik heel wat jongeren van onder de 18 ken die een beter oordelingsvermogen hebben dan de gemiddelde burger. 

In Nederland gaat dat zelfs zover dat er elke verkiezingen weer tenenkrommende campagnes gevoerd worden om zelfs demente bejaarden en zwakbegaafden toch te laten stemmen. Ik begrijp daar helemaal niets van. Een 17-jarige mag niet stemmen, maar je voert actieve stimuleringscampagnes om seniele bejaarden hun stemrecht te laten benutten. Waarom? Omdat we zitten te wachten op het weloverwogen oordeel van iemand met Alzheimer over asielproblematiek of woningbeleid? Omdat we het goed vinden dat de mantelzorger van die Alzheimerpatient ineens twee stemmen naar eigen believen mag uitbrengen? 

Het probleem van democratie is dat elke stem even zwaar telt - terwijl tegelijkertijd een groot deel van die stemmen totaal ongefundeerd is en niet gebaseerd is op ratio of een zorgvuldig afwegen van belangen en voors en tegens. Dat is ergens ook wel begrijpelijk, want de stem van een burger heeft een nihile, totaal te verwaarlozen invloed op het totale beleid, dus waarom zou je de moeite doen van je ergens in verdiepen als dat toch 0.0000001 effect heeft. Dat je aanstaande president een leuk dansje op TikTok doet zegt immers genoeg, en scheelt een hoop uitzoekwerk. 

Het beste politieke systeem is in wezen dat van een goede dictator. Maar omdat ik ook wel begrijp dat die niet bestaan en ook niet kunnen bestaan (immers: macht corrumpeert, en zonder concrolemechanismen loopt dat altijd uit de hand), zullen we het toch moeten doen met democratie. Maar dan wel op een heel andere manier dan het nu ingericht is. Daar zal ik op ingaan bij het vervolg van dit stuk. 

Setback

Vandaag zouden we een weekendtripje gaan doen maar lichamelijk ging dat voor mij niet. Vorige week maandag werd ik wakker mer een dikke keel, erg vermoeid en compleet energieloos. In de avond nog wel naar ons geplande bioscoop uitje in Brunswick geweest naar de kafkaeske sci fi film Brazil uit 1985. het draaide in de FOMO een bioscoop waar je tijdens het film kijken een aldaar vers bereide hap kunt eten. 

Alhoewel de stoelen ook erg luxe waren (niet zoals destijds in die bioscoop in Mexico) voelde ik me niet erg lekker. De film duurde wat mij betreft veel te lang.

Daarna ben ik twee dagen volledig onder zeil geweest in  met koorts, en geen energie om zelfs maar te lezen. De afgelopen dagen ging het langzaam iets beter maar nu is het hoesten begonnen. 

Gisteren heeft Rinke me met ons busje naar het zwembad gebracht om daar in het warme water even wat rek en strek oefeningen te doen. Niet voor te stellen dat ik een week geleden me zo positief en sterk voelde. Ik was zelfs begonnen met reformer pilates en aqua fitness naast dagelijkse wandeling en twee uur zwemmen. 

Vorige week zondag was ik voor de tweede opeenvolgende dag naar de boei om zee gezwommen, door de golven. Ongeveer 150 m uit de kust schat ik.  Ik was van plan  het elke dag een keer te doen. Ik kreeg het gevoel dat ik een stapje verder was gekomen maar helaas, nu dus flinke stap terug. 

Rinke en Ibi zijn dus maar alleen op pad gegaan met de opnlaas kano die we tweedehands gescoord hebben en mijn doel van vandaag was op de electrische fiets naar de apotheek voor wat dingetjes en dan door naar het zwembad om toch een paar oefeningen te doen maar ik ben zo kortademig en dan die hoestbuien elke keer. Vandaag zie ik het niet zitten. Hopelijk morgen. 

Vandaag heb ik wel een boek kunnen lezen dat Ibi had opgepikt uit de kringloop en erg goed vond. The knife of never letting go van Patrick Neds Een goed geschreven dystopische science fiction verhaal, met wat leuke originele vondsten en wat overwegingen die terugverwijzen naar onze huidige wereld. Goed geschreven dus in 1 ruk uitgelezen. Er zijn nog twee delen van.. 

Fish poison tree en rubber tappers

Nagekomen bericht: 

Op ons tochtje in Thailand kwamen we langs deze opvallende boom met hartvormige zaden. 

Volgens google lens bleek een zg fish poison tree, en van oorsprong uit de Filipijnen. 

Properties

- Known ichthyotoxic.
- Studies have shown antitumor, antifungal, antiepileptic, antibacterial, antioxidant, wound healing, ichthyotoxic, anti-dengue, anticancer properties.

Toxicity
- All parts of the tree are poisonous. The seeds are ground to a powder and used to stun or kill fish, suffocating the fish while the flesh is unaffected. 

Ook kwamen we langs velden vol bomen waaraan kleine schaaltjes hingen met witte bollen erin. Hier werd rubber geoogst. Ik had het nog nooit gezien dus de auto gestopt en ik er naar toe. De bomen hadden allemaal een kerf waaruit een wit sap sijpelde met de geur van bedorven melk. In de    Bakjes stolt het sap langzaam tot een wiite kleverige ballen. 

 

Verstuikte enkel en Sandy Point

 

Afgelopen vrijdag zou Ibrich zou naar circus en smiddags zou ze naar kitesurfles. Onze baai is daar prima geschikt voor. Weinig golven en vaak goede wind. Ondertussen maakten Rinke en ik een dagtripje naar Sandy point, ongeveer anderhalf uur rijden in oostelijke richting. Sandy point is een zandstrand dat uitsteekt in de volgende baai.

In het plaatstje Somers kochten we wat ambachtelijk brood bij een lokaal eethuisje, tevens winkeltje en postkantoor. Het waren een soort stevige volkoren bagels met kaas en jalapeno pepers erop. Erg lekker. Met deze lekkernij reden we een stukje verder in de richting van Sandy Point en zochten naar de toegang naar het strand. De meeste straten bleken te eindigen in cul de sacs met luxe huizen maar op een parkeerplaats aamgekondigd als beach acces vonden we een stevige steile trap naar beneden. 

Er lagen veel grote bomen op het strand in verschillende stadia van vertering wat best wel mooi was om te zien. Het zwemmen was er heerlijk maar er was geen greintje schaduw en het lopen naar sandy point was voor mij te ver. Dus ben ik weer teruggelopen en onder de trap gaan zitten met mijn boekje. Het lied under de boardwalk kwam in mij op. Het was een mooi schaduwplekje maar ideaal was het niet want elk kwartier kwamen of gingen er mensen die trap op en af en met als gevolg een zanddouche. 

Helaas belde Ibi ook nog heel sneu dat ze haar enkel verstuikt had bij circus. Blijkbaar zijn de doeken die ze hier gebruiken van een minder gladde stof dan ze in Nederlamd gewend was waardoor bij de afronding van een kunstje haar voet in de doek bleef haken toen zij zich eruit liet rollen. Het haalt wel een beetje een streep door de plannen  want ze had zich er erg op verheugd hier een paar keer mee te doen met circuslessen en over 2 weken sluit de school voor de zomervakantie en begint pas weer als wij Melbourne verlaten half januari. 

Ibi spreekt!!!!

 den engelen zingen, hallelujah!!!!!!!!!!!!

hoort het volk juichen, haar eerste toespraak luidt...

meerdere losse opmerkingen samengevat in een opsomming :)

1. Abu-dhabi heeft een cool vliegveld. - Rinke zegt omdat het een rijk land is. de architectuur is heel leuk! Het geeft een beetje een futuristisch woestijn-achtige vibe, met allerlei vage vormen die daar aan elke paal hangen.
2. In maleisie maakten mensen fotos van mij:( . ook veel plastic op het strand :((( - nou weet ik hoe het voelt om beroemd te zijn.
3. Thailand minder strand plastic! - op de meer toeristische stranden zelfs haast niks! wat natuurlijk intentioneel is maar nog steeds fijn :) 
4. Aapjes die over elektriciteitssnoeren rennen met hun gebroed in toog :)) - dit was in maleisie! daar, maar ook in Thailand, hangen de snoeren hoog aan palen in plaats van onder de grond. 
5. Ibi: debatkampioen. (met B. de bestie!! ) Eetstokjes leren gebruiken met F <3 - dit was toen we gasten bij hun waren in Phuket. Ik heb met B (maar :'((    ) twee keer hele leuke gesprekken gehad over muziek, feminisme, autisme, zelfbeeld, & de werkingskracht van protesten! Ook dus eetstokjes (een beetje) leren gebruiken. Ik wou ook nog leren koken met F, maar ik had niet door dat we maar heel kort bleven dus daar kwam niks van :(
6. Ings broekendebakel - kledingsmakerijen doen veel beloftes die ze niet altijd waarmaken. ze houden ook van slijmen. Desondanks was Ing, na een paar veranderingen, wel tevreden.
7. 's werelds woestste roofdier: strandverkopers - Er is een best groot verschil in waarde van dezelfde hoeveelheid geld. Een ijsje in nederland bijvoorbeeld, is al snel 1,75 tot 3,50 bij een tankstation. maar in thailand kan je met 3 euro soms wel 4 ijsjes halen! (in supermarkten nog goedkoper). Dus aan de ene kant wil ik ze niet iets ontzeggen wat voor hun een boel geld is en voor mij een klein beetje. Aan de andere kant, je wilt geld besparen, en het word ook een beetje een kwestie van principe. Niemand wilt immers gezien worden als de domme toerist die te stom is om door te hebben dat ze bezoedelt worden. Maar waar is de lijn? Veel verkopers zetten geen prijzen op hun inhoud, om te zien of de klant weet hoeveel de waren zouden moeten kosten voordat ze een verkoop doen. Anderen geven wel eerlijke prijzen op, maar het is heel lastig om te zien wie wie is. En het zou ook niet bepaalt leuk zijn om een compleet redelijke som herhaaldelijk af te kraken en minder te eisen. Rinke zegt dat het onderhandelen een soort spel is. Dat het een verwacht deel van het verkoopsprocess is. Ik denk dat ik vaste prijzen toch fijner vind.
8. Een ibi en haar koptelefoon tegen de wereld -  Tijdens het reizen is mijn koptelefoon mijn beste vriend. M'n enige vertrouweling in deze woeste wereld van leugens en haat. Mijn ouders vinden dit minder leuk- sinds het soms wat lastig kan zijn, zo tegen een muur met koptelefoon praten.
9. Pas op, apen: er is een nieuwe tarzan los. -  IBI LIAANCIRCUS WOAAAHHH WEES ONDER DE INDRUK WOAAAAHHHH WOOOOWWWW WOEPIEEEE 
   
   
   
10. Speedboat-kiten? - Ik ben achter een speedboot geweest met een vlieger! Schijnbaar heet dit powerkiten? Het moest helaas wel met een instructeur achter me. Uitendelijk duurde het heel kort en was het best saai, dus helaas geldverspilling. Het leuskte eraan was dat mn instructeur toen we van de grond af kwamen gewoon achterop de lijnen van de vlieger sprong en daar vredig zonder tuigje ging zitten. Ik wil ook zo'n coole baan. 
11. Ibi's ontelbare bewonderaars - Een 15-jarige was zó onder de indruk van mijn schoonheid dat ie spontaal liefdesverklaringen in gebrekkig engels aanbood. Mijn ouders hebben me hierover heel harteloos gepest. Ik denk dat ze gewoon jaloers zijn op mijn intense prachtigheid.
12. China! aanstaarders & onweerstaanbare verkeersborden. - In china zijn er zoveel coole verkeersborden!!!! Helaas had ik deze toch niet door de douane kunnen halen, en hebben ze toch wel een beetje nodig voor het verkeer. Ik heb me er maar bij neergelegd en heb wat interessante grond-papieren meegenomen als troostprijs.
13. Ibi's vliegtuig bestie :) & gans' grote avontuur - In het vliegtuig zat ik naast een hele aardige vrouw! Er zat niemand tussen ons in dus ik heb mijn gans een stoel gegeven (Rinke was hier erg tegen), en ze hielp me heel lief om voor 'm te zorgen.