Open mic

Hier in Melbourne barst het van de barretjes waar „open mic“ sessies worden georganiseerd. Ongeveer twee weken geleden maakte Ibi haar debuut in deze scene bij „the King of Tonga“. Tegen de tijd dat ze aan de beurt was was het publiek behoorlijk dronken en waren er ook nog maar weinigen over, waaronder gelukkig twee enthousiaste dames die luidkeels hun support uitten. Al hoewel Ibi behoorlijk gespannen en zenuwachtig was voor dit optreden was het al met al  toch een redelijk positieve ervaring. Je doet het voor de oefening nietwaar. 

Een week later dus nog maar eens een keer. Omdat je hier heg noch steg kent is het zoeken naar een naald in de hooiberg van het internet en daar dan een berichtje naar sturen. We hadden al verschillende open mic personen geprobeerd te benaderen maar het bleef stil totdat de bar Rodolfos zei dat ze welkom was. 

Omdat ik thuis ziek in bed lag was ik er niet bij maar Ibrich kwam met een gezicht als een oorwurm thuis. Toen ik het fimpje zag dat Rinke gemaakt had begreep ik waarom. Haar eerste liedje kwam niet goed uit de verf omdat het publiek totaal geen aandacht voor haar optreden had en luidruchtig aan het converseren was.

De presentatrice van de avond moest op een gegeven moment ingrijpen en toen ging het beter maar het leek een publiek dat liever meebrulbare covers had dan origineel materiaal. 

Maar goed. Zonder dieptepunten geen hoogtepunten en het was prijzenswaardig hoe Ibi zich niet uit het veld had laten slaan. Ze gaf aan dat ze het nog wel eens ergens anders wilde proberen en dat was maar goed ook want ineens kreeg ze drie aanbiedingen deze week. 

Daarnaast hadden we een paar weken geleden op een strand Jim en Sylvana ontmoet. Twee hartelijke  Australiers van Maltese afkomst wier zoon in het schnabbelcircuit zit. Zij arrangeerden dat zoonlief en ibi elkaar afgelopen zondag zouden ontmoeten bij „the Espy“, een bar in St Kilda. Alhoewel er geen grote klik was tussen deze aardige jongen en Ibi bleek er daar net wel een open mic aan de gang en Ibi kon er adhoc nog tussen geplaatst worden. Met succes. Het publiek was lovend en toen er van een van de bands de drummer niet op kwam dagen kreeg Ibi de eer om in te vallen op de drums, hetgeen haar verrassend goed afging. 

Er was dus leuk contact met de andere musici waarvan er een paar op woensdag ook bij de open mic van de Pause  bar zouden zijn waar Ibi ook toevallig net was ingeroosterd. Rinke en Ibi kwamen laat maar heel enthousiast thuis. 

Gisteren in de Pausebar waren wij meegekomen maar op een gegeven moment viel het de uitbater op dat Rinke geen schoenen aanhad. Hij werd subiet uit de tent gezet wat even erg onprettig was. Het schijnt in Australie bij wet verboden te zijn in een bar te zijn zonder schoenen en kan de uitbater een forse boete kosten. Ibi wilde graag blijven voor haar optreden naar zij was ook blootsvoets. Uiteindelijk heb ik haar mijn sandalen gegeven en zijn Rinke en ik maar naar huis gegaan. 

Ondertussen smaakte Ibi het optreden naar meer. Ook bij deze bar werd ze naast haar eigen songs ook ingeschakeld als drummer. Met een aantal andere musicanten sprak ze af om de volgende dag, vandaag dus naar the dogsbar in st Kilda (waar we wonen) te gaan. Alleen inmiddels had ze ook een tijdsslot voor vanavond geaccepteerd bij de lyrebird. Lang verhaal kort. Ze heeft eerst bij de Lyrebird opgetreden en het laatste wat ik hoorde waren zij en Rinke bij “the dogs”. 

Een hele goede ervaring.