Het schijnt dat je tegen forse woekerprijzen (maar wel "no cure no pay") op een boot vol toeristen gepakt wordt, en dan voor de kust op walvisjacht gaat. De walvissen komen naar verluid ongeveer 10 minuten boven om te ademen, waarvan er sowieso al vijf verloren gaan om er naar heen te racen met die boot zodra er ergens een fontijn drie kilometer verderop gezien wordt. En dan mag je dus klik klik klik doen met z'n allen tegelijk.
Het klinkt nogal hooghartig, maar dat zijn we niet, want het was gewoon te slecht weer (de enige dag dat het echt plensde, door de al genoemde dubbele ex-cycloon), en we waren te gierig. Het stak mij als vogelaar nog wel even, van al die albatrossen en die 37 soorten aan stormvogels die ik gemist heb, maar daar kom je ook wel weer overheen.
Dus toen moesten we ons maar behelpen met zeehondjes vanaf een rots naast de weg. Gratis. Bovendien schommelt het minder dan zo'n boot, da's handig voor de foto en het scheelt groen uitgeslagen kinderen die lamlendig over de railing hangen - toch een factor van belang als er op dat moment een aftandse tweedehandse cycloon nog wat aan het nablazen is boven je hoofd.
Daarom hier maar flink wat foto's geplaatst, om het goed te maken naar de walvissen, en ter compensatie van alle gemiste plaatjes van albatrossen en sooty petrels en meer van dat soort grijsgrauwe vliegende schimmen.
Het gaat om de New Zealand Fur Seal, een soort die we al eerder tegen kwamen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten