Zomer

Sinds vandaag is de zomer begonnen, en de dagen tikken af tot ons vertrek. Nog minder dan een maand voor we ons huisje verlaten.

Helaas was het voorjaar hier wat weer betreft tamelijk waardeloos. De eerste twee maanden was het vooral veel regen en heel af en toe een mooie dag. De laatste paar weken was het weliswaar vaak droog, maar continu een halve of hele storm. Dat kwam door een bijzonder hardnekkig hogedrukgebied boven de Tasman Zee tussen Australie en Nieuw Zeeland aan de ene kant, en een joekel van een depressie ten Zuid-Oosten van ons boven de uitlopers van Antarctica. En dan krijg je hier een soort van windtunnel die precies over het land ligt, waarbij fronten afgewisseld met opklaringen continu over het land jagen.

Precies in die periode is ook het beruchte containerschip Rena op de rotsen gelopen, waar het nu al weken ligt met gevaar van doorbreken en een complete olieramp. Er is al bij herhaling wat olie uitgelekt, maar dat is kinderspel bij wat er nog in het schip zit en wat vrij zal komen als het schip daadwerkelijk doorbreekt.
Wat opvalt aan de berichtgeving is, dat men het nu al wekenlang heeft over stormen die het schip teisteren en dreigen in tweeen te breken. En alsof de Goden het zo uitzoeken, de omstandigheden zijn inderdaad werkelijk erg ongelukkig. Het komt zelden voor dat zoveel weken achter elkaar er zo'n loeiharde wind staat – alsof de weergoden het er om doen.

Sinds begin deze week is de wind eindelijk gaan liggen. Nu maar hopen dat de zomer ook echt gaat doorzetten. Het is nog niet boven de twintig graden geweest, tot nu toe. En da's erg jammer, want hier in Taranaki is het weer toch echt een beperkende factor als het niet goed is. Aan de kust is het echt koud met zo'n wind, en de berg is eenvoudigweg gevaarlijk zodra er bewolking is – en die is er normaal zo'n 80% van de dagen.