vrolijke oudjes

Toen ik vanmorgen op weg ging om de combi over te dragen aan de koper (hetgeen nogal wat voeten in de aarde blijkt te hebben, maar dat is een ander verhaal) zag ik Margarida een
hele stapel tafels en stoelen neerzetten.



"Wat is hier aan de hand?" vroeg ik, denkende aan een uitgebreide schoonmaakoperatie.

"Heb je het nog niet gehoord?" zei ze, "Er komen hier straks 80 oudjes".

"80 oudjes? Denk je dat het veel lawaai wordt?"

"Ach nee, het zijn toch 'velhinas'"(= oudjes).

Maar toen ik vanmiddag onverrichterzake terugkwam van een hele dag bureaucratie omtrent de bus, was de hippe eigentijdse muziek al van verre te horen. Echter, inplaats van de rollende heupen en billen waar we gewend aan waren geraakt bij dit soort muziek, waren de velhinas en hun begeleidsters houterig bezig met soort combinatie van dans en ochtendgymnastiek.
Daarna werden de oudjes, slippers en sandalen in de hand, door het zand begeleid naar de zee. Voor een flink aantal van hen was dit de eerste keer (!). Ook het zwembad was voor velen een hele nieuwe belevenis. Tot wanhoop van Margarida spoelden ze er hun slippers in af, of gingen er met al hun zanderige kleding in, om dat vervolgens nog even goed uit te spoelen... Haar verzoek om dit niet te doen werd met koppige oostindische doofheid en/of oostindische alzheimer genegeerd.

In de patio waren hapjes en priklimonade, en er hing een groot spandoek van de (prefeitura) burgemeester en gemeenteraad van hun stad. Zij hadden deze reis mede mogelijk gemaakt. 's Avonds werden er met een beamer foto's vertoond van de akties die allemaal waren uitgevoerd om deze reis mogelijk te maken, onder andere van een modeshow waarop verschillende van de aanwezigen herkenbaar waren, en waarover veel gegiecheld werd. Ibi vond het geweldig, en onder het motto "film zien" maande ze mij tot zitten en kijken. Dit deed de ogen van de verzamelde velhinas menig keer van het scherm afdwalen. Af en toe hoorde ik iets als "que coisa mais linda" en "parece una bunceca". "Wat mooi, het lijkt wel een pop".

Ondertussen werd de prefeitura uitvoerig en met naam en toenaam bedankt. "Het was een prefeitura die al hun beloftes nakwam, en men moest hen herdenken bij het stemmen en in hun gebeden". Ook werd er een bijbeltekst voorgelezen die alle aanwezigen meemompelden, en daarna werden vertegenwoordigers van de verschillende kerken naar voren geroepen om elk iets namens hun aanhangers te zeggen. Naarmate de avond vorderde werd het steeds stichtelijker, en toen de gehele goegemeente psalmen begon te zingen (uiteraard vals) ben ik er tussenuitgeknepen. Met Ibi, wier oogjes inmiddels aardig klein waren geworden.

Naschrift: inmiddels is het de volgende dag, en hebben de oudjes het reuze naar hun zin in het zwembad. Wij hebben onze hele voorraad drijfmiddelen voor de kinderen aan hun geleend, en diverse tachtigjarigen drijven hiermee nu in het diepe.
Anderen lopen trots rond met een t-shirt van hun club genaamd de positieve aspecten van de 3-e leeftijd (tercer idade). En op de achterkant: "op elke leeftijd kun je feliz zijn" (= gelukkig).

Als ik ook op deze manier oud mag worden, dan teken ik ervoor!