Voor attractieparken moet je hier niet wezen, in Taranaki. Ook andere zaken die de moderne mens nodig heeft om saaie weekenden door te komen zijn er hier niet veel. Musea zijn schaars, theater is niet zo heel veel soeps, en ja , er is een art-house cinema, maar daar zijn we nog nooit geweest omdat dat zo'n gedoe is met kinderen in bed.
Attracties voor kinderen zijn ook schaars. Er is een chipmunks in de stad - een soort veredelde ballenbak waar ook flink geklauterd kan worden, en die door ouders vooral verafschuwd wordt als je ze hoort, maar ze gaan er wel heen. Maar verder geen grootschalige kermissen, dierentuinen, en meer van zulk soort gedoe waar we in Nederland ook al nooit kwamen terwijl het toen wel in de buurt was, dus missen zullen we het echt niet.
Desalniettemin wilden we ook voor de kindjes maar eens vieren dat Jitse uit het ziekenhuis was, dus wij naar Stony Oaks. Het staat geafficheerd als een dierenpark, maar het is gewoon een kinderboerderij, gelegen in de rimboe een half uur aan de andere kant van de stad.
Er was natuurlijk verder niemand, en het was allemaal lekker leuk amateristisch. Dat heeft zo z'n voordelen: officieel ging het om vier uur dicht, maar we mochten ook wel tot 5 uur blijven.
De kinderen vonden het natuurlijk prachtig. Knuffelvarkens en possems die met een slaperige kop je aanstaren, en vervolgens uit je hand eten. Wat wil je nou nog meer als kind.
En Ingeborg kon haar hart ook ophalen met de mooie standbeelden. Ibrich trouwens ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten