Infantiele onnozelaars in de jungle

 Het grote nadeel van heel toeristische gebieden in niet-westerse landen is nog niet eens zozeer de mensenmassa's; het is hier laagseizoen, dus dat valt allemaal reuze mee. In de eetgelegenheden zijn wij altijd de enige buitenlanders, en alleen in de ultieme trekpleisters van het toeristendom zien we af en toe wat buitenlanders. 

Dat je als een wandelende zak geld gezien wordt is ook nog tot daar aan toe. Geef ze eens ongelijk. En, het moet gezegd: dat valt hier ook nog reuze mee. En het is ook niet dat je als een irritante overlastgever gezien wordt - als dat hier al zo is laten ze daar echt helemaal niets van merken. De Thai zijn vooral bescheiden en altijd vriendelijk en behulpzaam. Als je de weg ergens niet weet staat er zomaar iemand klaar om voor je uit te gaan rijden tot je er bent, is ons nu al meermalen overkomen. 

Nee, het grote nadeel is dat je als volkomen handelingsonbekwaam wordt beschouwd; als een infantiele onnozelaar die in zeven sloten tegelijk loopt zodra die even uit het oog verloren wordt. 

Thuis hebben we vijf kano's; dus wij wilden hier kanoen, op de Khao Sok rivier. Om een indruk te geven: een rivier van een meter of tien breed, redelijk snel stromend, door de jungle, erg vergelijkbaar met de Ardeche in Frankrijk qua niveau. Je kunt hier volop tours huren om te kanoen. Dat houdt dan in: jij zit in een tweepersoonskano op je kont en doet helemaal niets, en een Thaise gids peddelt je door de rivier. Na een stukje van vier kilometer - wat op een snelstromende rivier als deze in een vloek en een scheet voorbij is - mag je er dan weer uit. 

Ik snap het ook wel: het is gewoon echt waar dat als je in zulk soort toeristenoorden mensen zelf laat peddelen, dat er dan dagelijks lui omslaan en half verzuipen, en dat je minstens drie maal per week met heli's het oerwoud in moet omdat sufferds het eindpunt gemist hebben en doorgegaan zijn tot in de ondoordringbare jungle. Begrijpelijk dus, maar wij gaan er niet in mee. Misschien als ik straks 90 ben, dat ik me dan door een gids laat bepeddelen. 

Dus ging ik in onderhandeling. Het bleek al snel dat zonder gids kanoen er echt niet inzat. Maar alleen in een kano en zelf peddelen, daar viel dan bij een enkele operator over te praten. Maar het bleef bij dat miezerige stukje van 4 km - want meer dan vier kilometer peddelen, dan raken toeristen uitgeput en dat kan natuurlijk niet. 

Gelukkig had ik op de camping waar we niet staan, maar waar we even waren kijken, een stel kano's zien liggen. Na wat onderhandelen wisten we de mensen er dan toch van te overtuigen dat we echt wel weten hoe een kano bestuurd moet worden. De deal was dus: met gids, maar wel elk in een eigen eenpersoons kano. 

En het moet gezegd: het was een succes. Gids Noi was met mij betreft niet nodig geweest, maar hij was er nu toch en het was een vriendelijke en bescheiden man, die best in was voor een avontuur. Op zeker moment gingen we een zijriviertje op en ik stelde voor om voorbij een watervalletje verder te verkennen, en daar was hij helemaal voor in. Ook was hij best onder de indruk van Ibi's capriolen in een liaan, en al met al heeft de man volgens mij ook een prima tijd gehad. Wijzelf ook: het was een best lang genoeg stuk van 12 km, over een vrij snel stromende rivier, die op enkele plekken zelfs wel even wat spannend was, tussen de takken van omgevallen bomen door. 

Aan het eind stopten we onder een brug, moesten we de kano met Noi omhoog sjorren over het betonnen talud van de brug, en daar stond z'n zus dan klaar met een pickup waar de kano's achterin gingen. Eigenlijk precies zo zoals we het thuis ook vaak doen op de Hunze en de Regge, alleen nu in een tropisch oerwoud met slangen en apen in de bomen om de rivier.