Ingeborg had een Papaya gekocht, in de veronderstelling dat het iets anders was. Nou vindt Ingeborg zelf papaya's smerig, en ik moet ook erg wennen aan de weeige smaak. Dus dan maar opvoeren aan de kinderen. Maar hoe doe je dat? Ibrich eet het zo wel, maar bij Jitse moet dat subtiel aangepakt worden.
Zo werkt het dus niet: "Jitse, we hebben hier iets heel erg lekkers, wil je het proberen? Het is echt heel lekker". Het antwoord is dan dus steevast "Nee, dat lust ik niet.".
Bij het eten hadden we van alles en nog wat (champignons, broccoli, aardappels, avocado, tomaat), en dus ook een bakje met blokjes papaya.
Rinke: "Jitse, je mag van alles wat hebben, maar die Papaya mag je niet".
Jitse, verontwaardigd: "Waarom niet?"
Rinke: "Dat is alleen voor grote mensen, niet voor kleine kinderen. Oh ja, kinderen zo klein als Ibrich mogen het wel, maar kinderen van vier zijn te klein.".
Ingeborg: "Nee hoor Jitse, dat mag niet".
Ondertussen schep ik zelf op en schuif de bakjes en pannen zo dat het bakje met papaya dicht naar Jitses bord schuift. Het gevolg laat zich raden.
Dit herhaalt zich nog een paar keer, totdat het eten op is. Ingeborg gaat van tafel en zet Ibrich op de pot, en ik zeg samenzweerderig tegen Jitse:
"vlug Jits, mamma ziet het niet, niks zeggen, mag je snel een paar stukjes, maar niks tegen mamma zeggen... Het is eigenlijk alleen voor grote mensen.".
Het werkt uitstekend!!! Onder veel gegniffel en grote lol hebben Jitse en ik de laatste stukjes papaya opgegeten. Ingeborg riep af en toe nog "Wat hoor ik nou toch voor stiekem gefluister", wat het er alleen maar nog spannender op maakte.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten