Vrijdag de 15-e om 23 uur 's nachts waren we teruggekeerd uit Rotorua. We hadden er nog even over gedacht om in de auto te slapen maar inmiddels zijn we al aardig gewend aan het rijden en de baas van het motel in New Plymouth zei dat hij de deur van onze unit voor ons open zou laten.
Dus toch maar doorgereden. Op zaterdag de 16-e konden we ons nieuwe huis betrekken, en de volgende ochtend zou ik op meubeljacht gaan.
Nu hadden we al in wat tweedehands winkels rondgeneusd en waren erg geschrokken van de prijzen. 600 dollar voor een aftandse tafel met 4 stoelen, 400 dollar voor een afgeleefde matras met matrasbodem, 325 voor een tweedehandswasmachine, en net zo iets voor een koelkast.
We hadden al visioenen van hoe we ons leven zouden inrichten gebruik makend van sinaasappelkistjes, kartonnen dozen, en kasten van sloophout tussen bakstenen. Ook had ik er aan gedacht om bij een bouwmarkt een paar schragen te gaan kopen, en dan misschien op de vuilstort een oude deur op te snorren. Maar een stuk schuimrubber om de nacht op door te brengen was toch wel een hartewens. Het hele jaar op een lekkend 1 cm dik kampeermatje was voor mij toch wel een doemscenario.
Ik besloot dus aan de eigenaresse van ons motel te vragen waar je ergens schuimrubber kon kopen dat als een matras kon dienen. Zij had wel een idee, maar wees ons ook op de hospice shop. Een tweedehands winkel, op het terrein van het ziekenhuis waar tweedehands goederen worden ingezameld en verkocht ten bate van het Hospice.
Het was 12 uur toen ik dit hoorde, 12.20 toen ik eindelijk in de winkel stonden de winkel zou om 13.00 uur sluiten. (Ik had eerst nog 20 minuten gezocht naar een geldmachine, en toen ik die vond kwam er ook nog eens geen geld uit...)
Maar de vrijwilligers waren alleraardigst, en de vrouw aan wie ik onze situatie voorlegde bood aan na sluitingstijd nog even op mij te wachten terwijl ik het geld ging halen. Vervolgens ben ik in rap tempo door de winkel gerend. Een slaapbank,een bureau, een ladenkast, een tafel met 4 stoelen, twee dikke fauteuils met voetsteunen die met een hendel eruitschieten, 2 matrasjes voor de kinderen, dekbedjes, dekbedovertrekken en slopen voor iedereen, koekenpan, 2 pannen, kopjes, borden en bestek uitgezocht. Naar een andere geldmachine geraced. Om 13.05 was ik weer in de winkel aan het betalen en om 14.00 uur was alles bezorgd in ons huisje in Oakura.
Totale kosten 460 dollar, dus ca 275 euro. Lang leve de hospice shop!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten