Terwijl het in Nederland winter is, en niet zo goed gaat met opa Job die in Oktober 94 werd, zitten wij hier in het noorden van Queensland, “the sunny state” in het tropisch regenwoud. Opa Job, vergeleek zichzelf met een oude boom, die uiteindelijk toch eens zal moeten omvallen. En hier in het tropische bos moeten we vaak aan hem denken want er zijn hier vele prachtige hoge oude bomen.
Hieronder een kleine selectie in foto's.
Een paar dagen geleden zaten we nog in de Daintree jungle bij Cape Tribulation, een uitstekend puntje land waar kapitein Cook in 1770 aan de grond liep, en veel problemen kreeg. Het regenwoud hier wordt geschat op zo'n 200 miljoen jaar oud, het oudste regenwoud van de wereld. Aan muggen ontbreekt het hier niet, en tezamen met de sterke zon smeren we ongeveer een kwart fles antimuggenspul en zonnebrandcrème per dag.
In ons tentje overleefden we een aantal flinke tropische stortbuien op een nog redelijk droge manier. Niet alle andere kampeerders hadden hun tentje even gelukkig geplaatst. Het was er erg mooi, en erg warm, maar erg jammer is dat de prachtige azuurblauwe zee in deze tijd niet bezwommen kon worden vanwege het gevaar van dodelijke kwallen. En ook de 6 meter lange krokodillen die in die contreien tussen de mangroves lurken, en die ook uitstapjes maken langs de kust maken dat je er niet erg onbezorgd rondloopt. Het is echt heel griezelig dat die enorme beesten totaal niet te zien zijn als ze zich doodstil onder het wateroppervlak ophouden, en ineens tevoorschijn komen. Ook wonen in dit gebied veel Cassowaries, grote blauw roze loopvogels, met een hoorn op hun hoofd, maar wij kregen ze niet te zien.
Op dit moment zitten we in een heel mooi huisje in een koeler deel van het regenwoud bij Kuranda. Om ons heen stikt het van de wallabi's, kookabarra's (een soort enorme ijsvogel - wat maken die beesten een lawaai), en gekko's. Vanaf de veranda zien we een moeder wallabi die eindeloos knuffelt met haar baby. Ook zagen we een paar kakatoes overvliegen, grote witte vogels met gele kuifjes. Vandaag heerlijk gezwommen in de poelen van Crystal Cascades, een prettige picknickplek, waar je ook leuk aan lianen kon slingeren.
94 jaar versus 200 miljoen jaar... Het leven is eeuwig en tegelijk eindig. Wij denken aan opa Job en wensen hem en zijn familie veel sterkte.
Naschrift.
Op 24 januari 2012 omstreeks 11.00 uur, op de leeftijd van 94 jaar is heengegaan Job Postma, voormalig smid van Bakkeveen. Een markant, immer opgewekt man die een grote leegte achter zal laten bij zijn familie en vrienden en de NOL waarvan hij het oudste en tevens erelid was.
2 opmerkingen:
Ik kreeg gisteren het bericht dat Job is overleden. Inderdaad een markant en immer opgewekt persoon! Hij heeft een hoge leeftijd bereikt, maar het voelt toch leeg dat Job er niet meer is.
Mooi om te lezen dat jullie bij die prachtige bomen daar óók aan Job dachten!
Liefs,
Nynke
Hij wilde zo graag de maand maart meemaken.........helaas heeft hij dat niet gered!
Hij had het vaak over jullie, en jullie terugkomst.........
Groeten Hennie Nutterts medewerkster thuiszorg
Een reactie posten