Brood

Ha, voor het eerst in 8 maanden weer fatsoenlijk brood gehad, en dat was een zeer groot genoegen. Latino's, en speciaal die van Latijns-Amerika, zijn geen broodeters, hetgeen betekent dat het brood hier werkelijk niet om te vreten is om het maar eens recht voor z'n raap te zeggen. Bruin brood kennen ze wel, maar eigenlijk alleen van horen zeggen, en daar waar ze dat bij wijze van vergissing wel verkopen is het van dien aard dat het in Nederland nog niet eens voor "moutbrood" (semi-bruin, zeg maar) door zou gaan; dus grotendeels wit en hier en daar een verdwaalde zemel. En daarnaast, en dat is een probleem waar ik ook al in Mexico tegenaan liep, hebben ze hier de gewoonte om door alles wat uit een oven komt en wat erin ging als deeg te voorzien van een flinke portie suiker - en als er iets is wat in mijn beleving smerig is dan is dat wel wit brood met suiker. Een Mexicaanse dame was ooit heel verbaasd hoe ik vertelde dat bij ons geen suiker in het brood zit, maar Mexicanen flikkeren dan ook werkelijk overal suiker in - misschien om de pepers te compenseren? Als je niet van zoet houdt (zoals ik, dat moge ondertussen duidelijk zijn), dan is die veelgeroemde Mexicaanse keuken toch niet zo geweldig.

Wellicht vinden ook Brazilianen zelf het brood hier maar niks, ze eten het zelf tenminste nauwelijks, want zowel 's middags als 's avonds wordt hier elke dag gewoon warm gegeten. Dus wat doe je dan, in zo'n land - juist, je gaat zelf brood maken.

Waarmee je meteen tegen het eerste probleem oploopt: ook volkorenmeel is hier nauwelijks te krijgen. Wat mij betreft verdient witbrood, wit meel en witte rijst een ereplaats in het rariteitenkabinet van meest bizarre en stupide uitvindingen van de mensheid, samen met brommers, badkleding, het geboortebewijs en de neutronenbom. Heb je een geweldig product als graan, maal je dat tot meel maar haal je eerst het meest voedzame en gezonde deel er uit!!! Welke dwaas zoiets bedacht heeft... En het bizarre is dus dat het overgrote deel van de wereldbevolking daar van leeft - terwijl men in veel van die gebieden toch al weinig kans heeft om aan een overdosis aan voedingsvezels, vitaminen en mineralen te bezwijken. Voor deze bizarre toestand heb ik nog nooit een bevredigende verklaring mogen horen. Het standaardverhaaltje dat de elite witte rijst en wit brood zo lekker vond, en dat vervolgens iedere arme op de wereld dat ging kopieren omdat ze zo graag rijk wilden lijken komt op mij nogal ongeloofwaardig over. Ik vermoed dat het eerder komt omdat de grote agro-industrieën meer winst kunnen maken als je meel en zemelen scheidt en apart van elkaar verkoopt, in plaats van als volkoren-variant.

Maar goed, we hebben dus een winkeltje in Ilhéus gevonden vol met muslirepen waar de gezondheid van afdruipt, ter plekke a la minute gepotentieerde homeopathische smeerseltjes en fytotherapeutische pilletjes uit grootmoeders keuken, waar ze ook nog 2 pakken volkorenmeel ergens links achterin hadden liggen. En de plaatselijke supermarkt verkoopt dan weliswaar niet zoiets bizars als gewoon bruin meel, maar ze verkopen wel zakken met (voorgebakken) zemelen, en zakken met witmeel, en als je die weer bij elkaar gooit... (ja, mensen blijven bizarre wezens...)

Als rechtgeaard alternatief-radicaal gebruik ik natuurlijk geen gist, maar desem - en het voordeel van hier is dan wel weer dat je desem in anderhalve dag letterlijk bruist van het leven. Voor wie niet weet wat desem is: desembrood (de bijbel en de Thora hebben het er zelfs over) is de oudste manier van brood maken, en stamt nog uit de tijd dat bakkers niet wisten dat er zoiets als gist bestond. Het recept is eenvoudig: je maakt een papje van water en meel, en laat dat een tijdje staan. In Nederland moet dat minstens drie dagen om een beetje een bruisend geheel te krijgen, hier gaat het dus veel sneller voor er een hele serie bacterien inzitten die lekker belletjes zitten te blazen. Vervolgens voeg je hier meel aan toe en kneedt je dat tot deeg, en klaar is kees. Gist toevoegen is overbodig; de rol van de gist wordt overgenomen door de bacterien die spontaan in je meelpapje zijn gaan zitten.

Het verschil met gistbrood is dat het wat langer moet rijzen (eerste rijs zo'n 4 uur, tweede rijs een uur of meer), dat het brood wat zurig smaakt, en dat je het langer kunt bewaren. En het heet gezonder (beter verteerbaar) te zijn dan gist, maar dat kan ook een hersenspinsel van de natuurvoedingsbranche zijn.

En hier is het dan: mijn eerste Braziliaanse desembrood. Uitstekend gelukt, mooi gerezen, heerlijk van smaak en lekker bruin. Voor het eerst sinds 8 maanden weer lekker brood. Smullen met de zelfgemaakte hoemoes van Ingeborg. Dit gaan we voortaan minstens vier keer per week bakken.