590 pagina's in het Portugees telt "Harry Potter e as reliquias da morte". Een spannende titel, en een al even spannend en toch weer verrassend boek. Het is het laatste deel van de Harry Potter serie die in juni 1997 begon met "Harry Potter and the philosophers stone", en de wereld in een stormachtig tempo veroverde. Helaas heb ik het alweer uit, maar het zal vast niet de laatste keer geweest zijn dat ik het lees.
Ik moet bekennen dat ik het eerste boek niet zo spectaculair vond, maar mijn moeder kwam met deel 1 en 2 aanzetten toen ze ons op kwamen zoeken in Curacao en toen we vervolgens op vakantie in Venezuela deel 3 goedkoop konden krijgen hebben we het boek gebruikt om ons Spaans mee te oefenen. Lagen we elke avond in ons tentje elkaar voor te lezen bij het schijnsel van de zaklamp.
Sindsdien heb ik de HP boeken gebruikt om talen mee te leren. Omdat deel 1 en deel 2 kinderboeken zijn, en van oorsprong in het engels (een taal die ik goed beheers) geschreven, lenen ze zich daar heel goed voor. Vanaf deel 3 is het eigenlijk geen kinderboek meer, maar nadat je deel 1 en 2 gelezen hebt, begrijp je de taal goed genoeg om ook de rest te kunnen volgen.
Het leuke van deze methode vindt ik dat na een poosje de betekenis van allerlei woorden ahw in je hoofd op hun plaats springen. Je leest een woord in een zin, en later nog eens in een andere zin en opeens voel je wat het woord moet betekenen, zónder het eigenlijk bewust te betalen. Je voelt als het ware de betekenis van het woord, maar dan volledig in de context van de taal waarin het woord thuis hoort.
Naarmate ik de HP boeken vaker gelezen heb heb ik er veel waardering voor gekregen. Het leuke aan de HP boeken vindt ik dat de boeken meegroeien met het personage en de lezers.
Ze worden steeds spannender en krijgen steeds meer diepgang. Vanaf deel drie zijn het echt geen |"kinderboeken" meer. Te spannend, maar ook teveel psychologische uitleg waarom karakters bepaalde dingen doen zoals ze ze doen.
Ik heb grote bewondering voor Joanne Rowling. Ik vindt haar een fenomeen te vergelijken met Tolkien. Hoe zij 7 boeken zo heeft kunnen plannen dat allerlei details die in eerdere boeken terloops aan de orde komen, in latere boeken verder uitgewerkt worden en soms behoorlijke diepgang hebben. De karakters zijn goed uitgewerkt en kennen veel facetten. Ook goede karakters kennen hun zwakheden, en slecht is niet 100% slecht. De enige échte slechterik Lord Voldemort (hier uitgesproken als Voldemortsje...) is eigenlijk ook zielig.
Vaak zie je bij schrijvers dat het eerst boek heel goed is, maar het tweede al minder, en dat bij het derde boek alle kruit verschoten is. Dit is met de HP serie absoluut niet het geval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten