Graviola, Umbu & Acerola

Hier in Brazilië is een overdaad aan tropisch fruit dat in Nederland zo goed als niet bekend is. Daarom hier een overzichtje.

• Graviola = zuurzak. Deze kenden we al van Curaçao. Een erg lekkere groene vrucht met harde zwarte pitten, met daaromheen kwabben wittig vruchtvlees
  
  
  
  
  
  
  
  
  
• Umbu is een boom die inheems is in Bahia. Het fruit is erg lekker maar nogal zuur. Zie hier voor meer informatie.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  

• Acerola of West-Indische kers staat bekend omdat het de vrucht met het hoogste vitamine-C gehalte zou zijn. Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Acerola
  
  
  
  
  
  
  


• Pitanga of Surinaamse kers, zie hier voor meer.

• Mangaba is een inheemse Braziliaanse tropische fruitsoort. Zie ook hier.
  In Nederland naar mijn weten niet bekend.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
• Cacao is iedereen wel bekend. Maar wat de meeste mensen in Europa niet weten is dat behalve de boon ook het vruchtvlees er omheen eetbaar is. Hier is dat wel anders: Cacao-sap wordt zeer veel gedronken, en de vrucht kom je veel in b.v. ijs tegen. Het lijkt wel wat op zuurzak, ook hier zit het vruchtvlees in kwabben rondom de pitten (bonen).
  
  
  
  
  
• Açai is een zeer veel geconsumeerde vrucht hier - vooral in drankjes en ijs. Het is een donkerblauwe bes die groeit aan een palm. De açai (spreek uit als 'assa-ie') is zéér rijk aan anti-oxidanten, gezonde omegavetten, vitaminen en mineralen. De smaak wordt soms notig genoemd, anderen hebben het over een vleugje chocola, maar zelf heb ik dat er nooit in geproefd.
  
  
  
  
  
  
  
• Caju ofte wel Cashew. Net als bij chocolade kent iedereen in Europa de noot (het eigenlijke zaad) wel, maar de vrucht er omheen totaal niet. Dat komt omdat de vrucht na pluk nauwelijks goed te houden is, en daarom niet geëxporteerd wordt. De vrucht is eigenlijk geen vrucht maar een schijnvrucht (net zoals een aardbei: niet iets dat OM het zaad heen zit, maar de uitgegroeide bloembodem die onder het zaad zit). Bij Caju levert dat nogal een bizar beeld op van een soort van appel met daarop een noot. Wij hebben twee maal van de vrucht geproefd, maar de bek trok je er goed van bij elkaar zo wrang dat het was, maar misschien waren de exemplaren die wij hadden nog niet goed rijp, want de vrucht wordt wel geroemd wegens de lekkere zacht zoet-zure smaak. De noot is trouwens giftig als ze onrijp en onbehandeld is. Onwetend hiervan, beet Ingeborg er laatst op een die van een boom langs de kant van het pad gevallen was, maar dat was bepaald geen genoegen, want ze had uren later nog een brandend gevoel in de mond. Zie ook http://nl.wikipedia.org/wiki/Cashew.
  
  
• Cajá is wat anders dan Cajú, het gaat hier om een boom die in het nederlands Gele Mombinpruim genoemd wordt. Met pruimen heeft dit niet veel te maken, want daar is het verder totaal niet aan verwant. Zie ook wikipedia.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
• Goiaba is in Nederland bekend onder de naam Guave. Een van onze favorieten, met name als het om sap gaat.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
• Maracuja of passievrucht wordt hier zeer veel gebruikt als sap of in ijs. De vrucht heeft geen vruchtvlees: binnenin de dikke schil zit een gelige gelei waarin de zaadjes zitten. Rauw eten kan dus eigenlijk niet; dat wordt meer rauw slobberen. De smaak is heel apart, het is een van onze favorieten. De plant heet passiebloem omdat de Portugese en Spaanse veroveraars van Latijns Amerika er op een of andere bizarre manier de verbeelding van Christus aan het kruis in zagen; zie hier.
  
  
  
  
  

Zie ook voor een mooi overzicht met plaatjes: http://www.guiasdeilheus.com.br/AAAGruesse/ASite1PflanzFrueDef/AAPfanzFruech1.html

Verder zijn er hier natuurlijk nog zat vruchten die iedereen wel kent, zoals Ananas, Mango, Papaya, Meloenen en watermeloenen, verschillende soorten banaan, en vooral heel veel kokosnoten (zelf wonen we ook onder de kokospalmen).