Op 29 oktober bezochten we in de ochtend nog een leuk strandje “fossil shell beach”. Het strandje is vernoemd naar de sedimentlagen van 35 cm dik bestaand uit aaneengekoekte massa van fossiele schelpjes. Vervolgens reden we nog twee uurtjes en leverden we de huurauto in, en waren ruim op tijd op het vliegveld. Dat was maar goed ook, want er was weer gedoe (!) Ditmaal was het Rinkes visum voor Australie. De dames achter de incheckbalie bestudeerden alle gegevens minutieus en tot in detail want als ze mensen doorlieten naar Australie en de gegevens niet klopten stonden daar hoge boetes op.
Zodoende viel het hen op dat het nr van Rinkes paspoort de letter o bevat, maar dat op het visum twee keer een 0 stond. Na lang zoeken en overleggen, ibrich en ik moesten maar vast inchecken, kwamen ze met het verhaal dat Rinke de australische ambassade maar moest bellen om het recht te zetten, of een nieuw visum moesten aanvragen tijdens de 24 uur dat we daar zouden zijn voor de overstap.. Uiteindelijk, lang verhaal kort heeft hij een verklaring ondertekend dat hij zelf zou opdraaien voor alle kosten die hieruit zouden voortvloeien en dat china southern op geen enkele manier verantwoordelijk zou zijn.
In China kwamen we zonder problemen het land in maar troffen op het vliegveld bij de helpdesk niemand die Engels sprak. Gevolg is dat we nog voor we geld gewisseld hadden werden afgevoerd naar een hotel in een verre saaie buitenwijk waar ze geen buitenlanders gewend waren en ook niemand Engels sprak. Het hotel was door de airline niet juist geboekt (maar tot 12 am terwijl ons vliegtuig pas om negen uur savonds ging) en zonder lunch of diner.
Het communiceren met een online chinees vertaalprogramma werkte ook niet best. Wel begrepen we dat de dichtsbijzijnde ATM erg ver weg was. Ook deden onze browsers en whatsapp het niet omdat Google en Meta in China geblokkeerd zijn. Toen ik vroeg welke zoekmachine ik in China kon gebruiken adviseerden ze een Chinese zoekmachine maar deze kreeg ik niet omgezet naar engelse taal.
De meisjes achter de balie waren op een Chinese manier erg vriendelijk en behulpzaam maar op een gegeven moment kwam ik erachter dat ze maar doorgingen met het op internet zoeken naar een zoekmachine die we in het engels konden gebruiken (tussenwijl telefoontjes van nieuwe gasten afhandelend) maar dat dat ze niet ging lukken, en dat ze dat niet zelf tegen me zouden zeggen maar eigenlijk wachtten totdat ik het zou opgeven.
We zijn toen maar een stukje gaan wandelen langs volkstuintjes. Bij een winkeltje lukte het zowaar om met een van onze bankpassen wat ijsjes te betalen. Het pinapparaat hiervoor werd opgediept uit een la en na afstoffen en allelei mysterieus gedoe met codes via de computer werkte het! Ook bleek de zoekmachine “Bing” het te doen in China. Maar inmiddels was het toen tijd om naar het vliegveld te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten