De naam van mijn nieuwe tweede thuis is st Kilda seabaths. Het is ongeveer 1 km lopen van ons huis aan het strand in een groot, wit, laag victoriaans gebouw.
In het gebouw is een klein verwarmd 25-meterbad, een klein badwaterwarm hydrotherapiebad met massagestralen in de muur en een stoomkamertje. Alles is zeewater met ook wat chloor helaas. Heel leuk is dat er een deur is naar het strand. Als je daar zwemt kun je de code vragen aan de badmeester en het zwemmen afwisselen tussen binnen en buiten.
Het is er altijd erg druk met mensen die op en neer baantjes trekken. Het bad is verdeeld in 5 banen. Er worden zwemlessen gegeven, en aqua fitness. De banen worden wisselend gereserveerd voor iets anders Het is een drukke boel. In deze smalle banen zijn soms meerdere mensen heen en weer aan het zwemmen. en dan moet je erg oppassen dat je elkaar niet raakt. Er zijn een fast, intermediate en een slow lane maar de mensen in de slowlane gaan vaak nog dubbel zo snel als ik(!) je moet dus erg oppassen dat je elkaar niet raakt. Vooral omdat veel mensen met de borstcrawl zwemmen. Een keer heb ik een vuistslag op mn hoofd ontvangen die ik nog wel 10 min voelde.
De zwemlessen voor kinderen leken me heel goed. groepjes van 2- 6 leerlingen aangepast aan het niveau. En dan zetten ze in het water een platform neer dat verschoven kan worden. Dan zwemmen ze van de kant naar het platform de lijn die de baan afscheid van de baan ernaast of de zijkant is nooit ver weg. En langs de hele zijkant loopt de vloer op en er is een smalle riggel waar je ook op kunt staan. De banen zijn maar zo‘n twee meter breed. Hierdoor lijkt het zwembad minder groot en intimiderend. Kinderen zwemmen ook met zwemnoodles of plankjes en allemaal met brilletjes op. Dus niet met kurkjes of ninja turtle pakjes.
Maar goed zelf ik probeer hier een keer of 8-9 per week naar toe te gaan en doe dan oefeningen in het water en zwem vele baantjes om wat aan mn conditie te doen, en ik begin steeds meer mensen te kennen die net als ik vaak in het zwembad zijn.
Ik weet niet hoever het zo gekomen is maar afgelopen jaar voel ik me ontzettend stijf, overal pijn, met name in onderrug en rechterknie (artrose). Opstaan. bukken, traplopen alles zo moeilijk en pijnlijk dat ik het ging vermijden. En daardoor kom je in een spiraal van stijfheid en zwaarder worden waardoor allesnog moeilijker gaat.
Nu na een week flink oefenen merk ik wel enige verbetering. De km lopen naar het zwembad gaat beter en ik voel me ook minder stijf, kan beter bukken en sta iets makkelijker op. Het kost wel heel veel tijd maar dat heb hier ook. Ik ben benieuwd hoe ver ik vooruitga als ik dit een paar weken volhoud. Wordt vervolgd.
1 opmerking:
Goed bezig Ingeborg!
Een reactie posten