Whanganui met regenslierten. We waren weer met z'n vieren na Saskia achter gelaten te hebben op het vliegveld van Napier. De weg naar huis was lang en Ingeborg had geen zin om laat thuis te komen. De art-deco van de stad was te verlokkelijk, en ikzelf was ook tevreden met de pukeko's op de camping.
De volgende ochtend hadden we nog wat tijd over, en op de camping hing iets over een giant swing aan de rivier bij een plek met de illustere naam "Mosquito point". Normaal zou ik echt wegblijven bij zulk soort plekken, maar aangezien het de hele nacht weer eens geplensd had en het nu ook kwalijk droog was, dachten we dat we het er wel op konden wagen. Dus op naar de muggenpunt.
En daar, aan het weggetje wat langs de rivier liep, was het dan dat we onze meerdere moesten erkennen. Wij, de makers van de grootste slinger van Oakura, met 7 en een halve meter, moesten erkennen dat het altijd hoger kan, dat er altijd baas boven baas is...
Maar wel een mooie manier om zo vernederd te worden.
Hieronder wat foto's, en afsluitend een filmpje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten