Een poppe

Jitse zat vandaag weer eens enorm te pielen met zijn eten: het schoot maar niet op en hij zat meer te spelen dan dat er happen naar binnen gingen. Op een zeker moment zei ik dat hij zijn bord nog niet leeg had...

Jitse: "nee, maar jij moet mij voeren".
Rinke: "voeren? Nee hoor, je bent groot genoeg. Je bent toch geen baby?"
Jitse: "wel, ik ben wel een baby!".

Op dat zelfde moment duwt hij z'n beide handen in het eten en begint er mee te kleien zoals Ibricht dat ook wel kan doen.

Jitse, triomfantelijk: "Kijk maar, ik ben wel een baby, je moet me dus voeren".
Rinke: "Als jij een baby bent, dan moet je nu naar bed, want het is allang baby-bedtijd". ...

En toen was Jitse ineens dus geen baby meer.


Of nog zo'n gesprek:

Jitse wil aan een apparaat zitten waar hij niet aankomen mag:

R: Ik zeg het niet nog eens, als je er toch aankomt ga je naar je kamer.
J: maar ik heb mijn ogen dicht, kijk maar
(doet zijn ogen dicht)
J: kijk, ik slaapwandel, dan weet ik niet wat ik doe en zie ik niet wat ik doe
R: Dus dan kan je er niets aan doen als je het toch aanraakt?
J: Nee, dan kan ik er niks aan doen.. ik slaap
R: oh, wat zielig Jitse, dat je dan straks toch helemaal onschuldig naar je kamer moet als je het toch aanraakt...