Nog wat indrukken...

Gisteravond heeft het flink geregend, en vandaag (zondag) was het bewolkt en beduidend koeler. Heerlijk! We hadden afgesproken met Alicia, een collega van Rinke in een park in het centrum van de stad. Daar zou namelijk een feest zijn. Het bleek een enorme uitgebreide braderie, met bric en brac, straattheater, clowns met ballonnen en ook was er in het park een sportveld waar allerlei mannen zich uitsloofden met "fujiboll". Jitse, in het bezit van een echte voetbalfluit nam de gelegenheid waar om eens te fluiten. Het effect was spectaculair. Alle mannen stopten abrupt met rennen en keken verbaasd rond. Toen ze Jitse in de gaten kregen schoten ze in de lach. De scheids hief een quasi vermanende vinger.

Voor de rest was het park gevuld met mensen die rondliepen met een grote beker gemaakt van een kalebas met groen spul erin en een metalen rietje. Vaak ook nog met een thermosfles. De zg 'mate'. Mate is een soort sterke kruidige thee (met koffieachtige effecten) die sommigen blijkbaar de gehele dag drinken. In de supermarkt, bij de bushalte, in het park, overal zie je mensen hun kalebas met zich meedragen. Er zijn speciale handige houten rekjes, waarin precies een kalebas en een thermos inpassen.

Toen we honger kregen gingen we op zoek naar iets eetbaars en stuitten op een van de vele bufetten die hier rond het lunchuur geserveerd worden. Voor een bepaalde prijs, of "per kilo"(dan wordt je bord dus gewogen op een weegschaal) kun je van alles zelf pakken van een lopend buffet, dat vaak verrassend goed is. Het buffet waar we vandaag terecht kwamen (sabor do brick, (niet vertalen "als de smaak van baksteen") was ongekend uitgebreid. Allerlei soorten vers tropisch fruit, wel twintig verschillende soorten hoofdgerechten, en dan nog de toetjes. Veel soorten pasta, en als toetje sachertorte.

Hier in Rio Grande do Sul zie je veel italiaanse en duitse invloeden. Vooral rondom de tweede wereldoorlog is er veel emigratie geweest uit deze gebieden naar de "nieuwe wereld". Op straat veel blonde mensen met blauwe ogen,je in rap portugees te woord staan, en ook veel italianen die in het verkeer zich uitermate rustig gedragen.


In de winkels valt op dat de meeste grote artikelen érg laag geprijsd zijn. Bijvoorbeeld een stofzuiger voor 10 euro. Als je echter dan iets dichter bij het kaartje komt zie je ineens staan 6 x 10 euro. (6 parcelas do dez); Op afbetaling dus. Wat lastig is is dat je hier voor de meest gekke dingen een sofinummer nodig hebt. Voor het kopen van een mobiele telefoon, om te internetten in een internetcafé, of om je geld terug te krijgen bij het ruilen van iets dat kapot is. Maar gelukkig zijn de mensen heel behulpzaam. Toen ik een mobiel ging aanschaffen en duidelijk werd dat dat niet lukte omdat de spraakcomputer mijn paspoortnummer niet als braziliaans sofinummer wilde accepteren, vulde de verkoper zijn eigen nummer in. Het zelfde overkwam mij bij het internetten. Een andere klant die mij bij mijn gestuntel hielp overhandigde mij later zelfs nog haar visite kaartje met haar naam en sofinummer zodat ik ook in de toekomst nog kon internetten!

Wat hier bij helpt is natuurlijk dat we buitenlanders zijn. Mensen zijn heel nieuwschierig en vele malen per dag knoopt iemand een praatje aan, met de vraag waar we vandaan komen. Nederland blijkt een heel exotisch land.

Naast alle mogelijkheden en kleurrijke overdaad valt ook de armoede op. Tussen het feestgedruis zagen we een jongetje van een jaar of negen die (midden op de dag) lag te slapen in een van de buizen waar de kinderen doorheen konden klimmen. Hij zag er verwaarloosd uit. Later werd hij wakker en zat alles wat te observeren, zonder echt contact te maken met de andere kinderen. Toch was hij na een tijdje met een jongetje aan het voetballen. Toen we hem later tegenkwamen op de kermis hebben is Rinke een kaartje voor hem gaan kopen voor een van de attracties. Wat moet je anders? Hij keek blij en ging er meteen mee naar de botsautootjes. Maar het blijft vreemd, zo'n kind alleen.

Verder zie je de karretjes van de voddenrapers, die met de gehele familie rondrijden om vuilnis op te halen, en te sorteren op bruikbaarheid. Ik vindt het een gek idee dat onze vieze vuilnis helemaal door die mensen uitgeplozen wordt.