Inburgering...

Elke dag raken we weer wat meer ingeburgerd. Na de mobiele telefoons (je kun ons voor 7 eurocent per minuut bellen, zie rechterkolom voor de nummers) Heb ik vandaag Ibrich en Jitse ingeschreven bij “a pequena sireia” (de kleine zeemeermin). Dit is een 'school' voor kindertjes van 0 tot 6 jaar. Net als in nederland gaan ze daar vanaf vandaag twee dagen per week heen. En dan maar hopen dat het portugees snel went... Dat ze "maar twee dagen" per week gaan deed wat wenkbrauwen fronsen, Veel kinderen gaan hier elke dag naar de opvang, en dan wel 12 uur per dag, anders zouden ze niet voldoende wennen. Maar toen ik zei dat ze in nederland ook twee dagen gingen was het goed.
Ibrich vond het meteen helemaal super, Jitse was er wat dubbel over. Aan de ene kant heeft hij er al maanden over dat hij naar school wil, net als Rani en Jason, maar als puntje bij paaltje komt hij liever thuis bij mama en papa.

Verder zijn we druk bezig onze bankrekeningen te plunderen. Elke dag halen we het maximale bedrag uit de geldmachine. Dat komt zo; we hebben een busje gekocht! Jullie mogen nu drie keer raden naar het merk, de kleur en de leeftijd.
Het merk hebben jullie vast goed (VW), de kleur misschien ook (wit) maar de leeftijd? Hij is maar tien jaar oud, en ziet er piekfijn uit. De motor is een rechtopstaande 1700 cc met twee carburateurs en ziet er ook goed uit. Wel zat er veel speling in de besturing maar dat zullen ze repareren.
Woensdag ga ik het opnieuw uittesten. Staks kunnen we dus leuke tripjes maken, én is er nog plaats voor de vele anderen die ons gaan bezoeken ;-) Er was trouwens ook nog een prachtige blauwe kever uit 1976, maar daar passen nauwelijks twee rugzakken in dus dat is niet praktisch. Maar mooi was ie wel, (Én vier keer zo goedkoop als in Nederland.)

Brazilie is het laatste land ter wereld waar nog oude kevers en “combi’s” worden gefabriceerd, en het stikt er hier letterlijk van. In elke straat zie je er wel twee of drie. Ook verrassend veel coole nieuwe auto’s zie je hier trouwens door de drukke straten scheuren, met achter het stuur natuurlijk een blitse boy met de geijkte zonnebril, tattoo’s en piercings. Die studio’s zitten hier ook zo’n beetje in elke straat.
En als de verhuizing naar Bahia (zo'n 2500 km naar het noorden) straks doorgaat, zijn we van plan er met onze bus heen te rijden als een soort van vakantietrip.


Zondag hebben we op het feest nog iets anders gekocht waar we erg verguld mee zijn. Een ingenieuze "bellenblaasmachine". Op de foto zie je Jitse er mee in de weer. Het is gemaakt van de bodem van een leeg priklimonadeflesje, daaraan vast zitten een ring en een buisje gemaakt van dunne plastic slang met een metaaldraad erdoorheen, en dit kan scharnieren. Als je door het buisje blaast komt de lucht precies in het midden door het ringetje, en voila. Een hele stroom bellen!