Eten in Brazilië

Voor een Braziliaan moet uit eten gaan in Europa een enorme deceptie zijn. Je komt in een restaurant, moet minstens een uur wachten voor je wat krijgt, wat je krijgt is vrij weinig, het is duur, en je kan maar één gerecht kiezen. Hier gaat dat heel anders.

We gaan hier vrij vaak uit eten, omdat het doorgaans heel goed is en helemaal niet duur. Doorgaans ben je in een restaurant zo'n 5 euro per persoon kwijt voor een uitstekende maaltijd. De meest populaire restaurants zijn lunch-restaurants. Er wordt hier 's middags tussen twaalf en één meestal warm gegeten, en velen doen dat in een restaurant. Brood wordt eigenlijk alleen "er bij" gegeten, voor brood moet je dus niet zijn in dit land (en het brood is dan ook absoluut flut).


Deze restaurants zijn vrijwel altijd buffets: je stapt er binnen, en kunt vrijwel meteen opscheppen vanuit een enorm gevuld buffet met vaak een zeer grote keuze uit van alles en nog wat. Ik als vegetarier kom ook absoluut niets te kort, want hoewel het hier in Rio Grande do Sul grote vleeseters zijn, is er zoveel keus, dat er altijd meer dan genoeg bij zit wat geen vlees of vis is.

De voordelen boven Europese restaurants zijn evident: je hoeft nooit te wachten, en je kunt zo veel opscheppen als je zelf wilt, en ook van zoveel mogelijk verschillende gerechten als je zelf goeddunkt. In veel restaurants betaal je per kilo (je bord wordt gewogen), maar onbeperkt opscheppen voor een vaste prijs komt ook veel voor.












De keuze is zoals gezegd groot: altijd een flink aantal salades, fruit, vlees, vis, rijst, bonen, aardappels, verscheidene soorten groenten (meestal minstens broccoli, bloemkool, rode kool, wortels, en rode biet, vaak nog een aantal meer), en vaak ook nog verschillende soorten quiches, gefrituurde balletjes van het een of ander, bakbananen, etc etc. En dan is er meestal nog een aparte tafel met toetjes.

Ook in pizzeria's gaat het er heel anders aan toe dan in Europa. In een pizzeria bestel je niet één pizza waar je vervolgens 20 minuten op wacht, en die je dan in je eentje opeet. Het systeem hier heet "pizza-caroussel". Dit houdt in dat er verscheidene obers continu de hele eetzaal doorgaan met steeds weer andere pizza's, en aan elke tafel stoppen en daar een punt aanbieden. Je kunt zelf kiezen of die betreffende pizza je aanstaat of niet. Bevalt deze je, dan neem je een punt; lijkt het je niks, dan wacht je twee minuten tot de volgende soort pizza langsgebracht wordt. Ook hier weer: zeer ruime keus, tot aan de meest bizarre soorten pizza's (b.v. pizza met marshmellows - wat mij betreft echt walgelijk, maar geen probleem dus, even later komt er wel een pizza langs die wel lekker is). En ook hier weer: veel beter dan het in Nederland gaat - want je kunt een heleboel verschillende pizza's uitproberen.

"Voor een Braziliaan moet uit eten gaan in Europa een deceptie zijn" begon ik dit stuk. Maar er is natuurlijk ook een soort van Brazilianen die nooit uit eten gaan; niet in Europa - want daar zullen ze nooit komen - en net zo goed niet hier. Het bizarre is dan weer dat dit soort van Brazilianen ook hier in het rijke zuiden toch heel dicht bij is: net buiten het raam van het restaurant waar je eet, zit dan een indiaanse vrouw rieten manden te vlechten met drie kinderen bij zich. Het meisje van zes loopt dan met die manden te leuren bij voor het stoplicht wachtende automobilisten - maar veel respons krijgt ze niet.