Een jong leven in de knop gebroken

Beng, en knal wat gestommel, iets dat valt, ... en afgelopen.

Jitse was de eerste die ze zag rennen, over de lange horizontale takken van de dode boom bij onze oprit. "Een beestje, daar loop een beestje", riep hij. Even later zag ik ze ook. Je kon ze zelfs regelmatig 's avonds zien, rennend over de takken, als eekhoorns van boom tot boom springend, gingen ze de hele tuin door.

Vervolgens regelmatig gestommel in de nacht. Nou is het een 100% houten huis, en dat schijnt altijd nogal te werken, dus is de nacht hier sowieso vaak vol van geluiden. Een bonk, en knap in het hout, gekraak... Als je bijgelovig zou zijn zou je denken dat er heel wat dolende zielen 's nachts met hun hoofd onder hun arm rondwaren. Maar dit gestommel was anders.

Vervolgens keutels op het aanrecht, en een aangevreten donut. Dat was de limiet: er moest iets gebeuren.

Op een andere plaats op de wereld had ik 's nachts gewoon de keukenramen dicht gehouden, en hadden ze nooit binnen kunnen komen. In de tuin is best, binnen niet, want uiteindelijk gaat alles er aan. Op Curaçao hadden we ze ook regelmatig in huis - het stikte er van op het eiland-, hebben ze gaten in mijn goede bergrugzak gevreten en waren ze zo gewiekst dat het onmogelijk was om ze in een val te laten lopen. Deze hier was dus minder slim.

Maar hoewel deze zich dus niet heel erg misdroeg, zijn deze dieren sinds hun introductie hier wel verantwoordelijk voor de achteruitgang en uitroeiing van tientallen inheemse soorten, en zijn ze hier dus uitermate schadelijk. Dat gaf de doorslag uiteindelijk, en de val werd gezet. Met succes dus.

Leuk is het niet. Het was een klein ratje, heel mooi vachtje, mooie kraaloogjes, midden op de rug geraakt. "Zielig", zouden de kindjes in koor roepen, als ze het gezien hadden.

Filosofische vragen komen dan op. Een rat is zeer schadelijk hier en hoort hier niet. Maar een mens is nog schadelijker en hoort hier ook niet. En wie heeft die rat nou eigenlijk op dit eiland gebracht? Wie ben je dan om als mens een rat te doden omdat hij schadelijk is? Speciesisme in z'n pure vorm.
Is speciesisme net zo erg als andere 'ismen', met name racisme en sexisme? Vast niet, maar het is wel een glijdende schaal. Nu is speciesisme volstrekt normaal, 200 jaar geleden was racisme dat, en 100 jaar geleden sexisme - hoewel ik niet geloof dat speciesisme ooit taboe wordt.
Of draaf je door om te beginnen over speciesisme bij een rat? Iemand die zelf met enige regelmaat een visje, lapje vlees of gehaktbal eet heeft nuchter bekeken natuurlijk geen enkel recht van spreken over muizen- of rattenvallen, een hond een schop onder z'n kont geven, stierenvechten in Spanje, walvisvaart door Japan of plezierjacht, om maar wat te noemen. Vegetarier ben ik wel, maar veganist gaat me toch weer te ver en is me te veel gedoe...

Vandaag schijnt de zon weer, de berg is voor het eerst helemaal wit wegens de eerste sneeuwval als voorbode van de aankomende winter, en de fantail in de tuin heeft nu toch wat minder kans dat z'n jonkies in een rattenmaag belanden.

Maar een beestje heeft de nacht niet overleeft, en kan deze nieuwe dag niet aanschouwen.