Groene flits

Een prachtig heldere dag vandaag. We zaten bij Tapua, een verlaten strand net buiten ons dorp. Daar heeft Pake, een Maori-man, samen met zijn vrouw Yvon een zomerhuisje van drijfhout gebouwd, waar ze al een jaar of dertig komen als het mooi weer is. Als het mooi weer is maken we daar graag een praatje, en de kinderen kunnen prachtig spelen in zee of in het riviertje Tapuae.

Er hingen bizar gevormde stapelwolken in de verte boven de horizon, maar gelukkig niet in de buurt van de zon. Verder was het extreem helder; er was geen spoortje van nevel te zien boven zee, en de horizon was erg strak en duidelijk te onderscheiden. De zon zakte steeds verder weg in zee.
Ik had van het fenomeen gehoord, en daarom letten we extra goed op. Jitse, Ingeborg en ik keken toe hoe het laatste stukje zon in zee verdween.

En inderdaad: het laatste stukje zon verdween in zee, en net op het moment van verdwijnen werd er een groen helder puntje zichtbaar. Dit puntje nam gedurende nauwelijks meer dan een seconde duidelijk toe in helderheid, en verdween toen.

We hebben 'm gezien, voor ons allen was dit de eerste keer: de groene flits. Een zeldzaam verschijnsel naar men zegt, hoewel je zou denken dat de zon elke seconde wel een keer onder gaat op aarde.



Zie ook:
hier, hier en hier.

Wat echt zeldzaam is, is het zelfde verschijnsel bij de maan waarnemen: de green lunar flash. Dat wordt ons volgende doel in het leven :-)