Naderende winter

Je kunt echt merken dat de zomer hier op z'n einde loopt. Ingeborg kan al niet meer fietsen naar haar werk (15 km naar New Plymouth), omdat het dan nog niet licht is als ze weg zou moeten. Normaal is het al een waagstuk om je met een fiets op een 100-km/h-tweebaansweg te begeven waarvan het bij niemand van de makers/planners is opgekomen dat er ook nog zoiets bestaat als een fiets als vervoersmiddel - dat in het donker gaan doen zou echt neerkomen op Russische roulette.

Ook de ochtenden zijn ineens erg koud. De hele week is het eigenlijk stralend weer, met temperaturen tussen de twintig en vijfentwintig graden, maar 's ochtends bij het opstaan is het toch echt erg fris in huis - beneden de tien graden. We zien dan ook met enig angst en beven de winter tegenmoet, en hebben al sterke gevoelens van deja-vu. Net als destijds in Porto Alegre is dit huis niet geisoleerd, en gek genoeg hebben de meeste huizen net als daar ook nauwelijks of geen verwarmingssystemen.

En van de week was de berg voor het eerst weer wit van de sneeuw.


Een enorme spin had die nacht een web rondom de berg gesponnen.

Nou ja, nog maar even genieten van het mooie weer, totdat de herfst en winter echt invallen. Sneeuw op zeeniveau schijnt hier zeer zeldzaam te zijn, dus doodvriezen zal moeilijk worden.