De berg op

De provincie waar we wonen, Taranaki, wordt beheerst door een zeer uitdrukkelijk aanwezig element in het landschap: de berg.
De berg is heet officieel Mount Taranaki of Mount Egmont. Het is een enorme vulkaan die boven alles uittorent, en zo'n beetje vanaf elke plek zichtbaar is. Het is de op-een-na-hoogste berg van het Noordereiland, maar qua beklimming schijnt het de moeilijkste te zijn, omdat hij hier aan de kust ligt, en het hoogteverschil dat je moet overwinnen dus erg groot is. Op satelietfoto's is hij altijd zichtbaar; feitelijk bestaat de hele puist die de Tasman Zee insteekt uit deze berg.


Het is officieel een "slapende" vulkaan, maar de verwachting is dat hij ooit wel weer zal uitbarsten. Wanneer dat is weet niemand. De laatste uitbarsting was in 1860. De berg barst onregelmatig uit, maar gemiddeld eens in de 340 jaar voor grote uitbarstingen, met om de 90 jaar kleinere oprispingen.
Het is ook een van de meest symmetrische vulkanen ter wereld.

De berg zorgt ook voor bizarre weersituaties. Het jaar 2005 was New Plymouth de meest zonnige stad van het Noordereiland. Tegelijkertijd was de berg zelf, met de top minder dan 30 km verderop, de plek van het Noordereiland die het meeste neerslag had gekregen. Het schijnt dat je vanuit het niets ineens middenin een sneeuwstorm terecht kan komen.

Het vermelden waard is de vulkanische historie. Deze berg is de jongste van een reeks vulkanen in de regio: de berg is slechts 135000 jaar oud. De plaat waarop Nieuw Zeeland ligt beweegt langzaam ten opzichte van de magma-bron waarvan deze vulkanen de uitlaatpijp vormen, dus je ziet de oudere vulkanen steeds een stuk verder naar het Noord-westen liggen.

De oudste restanten van vulkanen zijn de Sugar Loaf Islands. Een serie bizar steil oprijzende kleine rotspilaren die net voor de kust van de stad liggen; de grootste kun je op klimmen omdat hij net aan de kust vast ligt. Dit zijn de resten van een oude vulkaankraterwand. Deze eilandjes zijn 1.7 miljoen jaar oud, en daarmee ouder dan al het omliggende land.





Nadat deze vulkaan uitgewerkt was ontstond er een nieuwe vulkaan dankzij een uitbarsting. De overblijfselen hiervan rijzen direct buiten ons dorpje Oakura omhoog.
Dit is een bergketen van 682 m hoog, de kaitake range geheten. Het is dicht bebost, en in een uur of vier steek je hem over. Deze keten is 500.000 jaar oud, en inmiddels erg afgesleten.

Verder naar het zuidoosten, vanuit Oakura bekenen, heb je weer een hogere vulkaan. Deze vulkaan nam het stokje over en werd rond 240.000 jaar geleden de aktieve vulkaan. Deze berg heet Pouakai, en hij ligt inderdaad precies tussen de oudere Kaitake range en de top van de huidige vulkaan, en ook qua hoogte zit hij er precies tussenin.

Na Pouakai werd dus Taranaki de aktieve vulkaan, zo'n 135.000 jaar geleden. De oudere vulkanen werden deels overspoeld met lava van de nieuwe, en deels erodeerden ze weg.


Dit alles schreeuwt er natuurlijk om om door ons bedwongen te worden.
Er zijn drie wegen die richting de top van de vulkaan leiden. De noordingang hebben we een paar weken terug geprobeerd, en daar hebben we door wouden van zwaar bemoste stammen de ngaroto loop track gelopen.

Nu was het dan de beurt aan de Zuidingang, bij Dawson Falls. Daarover later meer.