Hoewel we de eerste twee weken best wat regen gehad hebben, is het hier in Taranaki al geruime tijd erg mooi weer. De zon staat vrijwel dagelijks fel aan de hemel te schijnen, en het is net over de 20 graden, een vrij hoge temperatuur voor wat je in Nederland met begin mei zou kunnen vergelijken.
Dat die zon fel schijnt is men goed van doordrongen. Bij het weerbericht wordt standaard een zonkracht vermeld, en die is de laatste weken steeds rond de 9. En dat terwijl we enkel nog maar in het voorjaar zitten; de echte zomer moet hier nog komen. Ter vergelijking: de maximale zonkracht die in Nederland haalbaar is, is 7 of 8 bij hoogzomer.
Voor Anti-zonnebrandmiddel wordt hier standaard factor 30 of hoger gebruikt, en de kinderen op school moeten verplicht een hoedje op. Schooluniformen doen ze niet aan op onze school, behalve dan dat hoedje.
Hoewel de meerderheid van vrijheidslievend Nederland tegenwoordig schijnt te denken dat milieuclubs en wetenschappers niets meer dan subsidieparasieten zijn, die van alles en nog wat bij elkaar verzinnen om hun bron van inkomsten maar veilig te stellen, is het gat in de ozonlaag hier dus dagelijkse harde realiteit. Dat gat in de ozonlaag is rond Antarctica het diepst, en vanwege z'n relatief geringe afstand tot de Zuidpool is Nieuw Zeeland naar men zegt het gevaarlijkste land ter wereld wat dit betreft: 1 op de 13 Nieuw-Zeelanders krijgt in z'n leven huidkanker hierdoor.
Onlangs kwam in Nederland het bericht in het nieuws dat het Planbureau voor de leefomgeving met een rapport was gekomen waarin stond dat de zure regen destijds effectief bestreden is door met goede maatregelen te komen. Terwijl de opinio communis nou net is dat die zure regen allemaal een goed voorbeeld was van een onzinnige milieuhype welke weer eens met een dikke sisser afliep. Zoals er zovele van de hypes geweest zijn: zure regen, het gat in de ozonlaag, de klimaathype, ze worden meestal in een adem genoemd.
Dat is de ellende van Nederland tegenwoordig: in een vloek en een scheet weet een heel leger van amateurs, dilettanten en nitwits in een enkele pennestreek het werk waar duizenden wetenschappers hun halve leven aan besteed hebben naar de prullenbak te moeten verwijzen. Als het KNMI weer eens komt met het bericht dat de temperatuur het afgelopen jaar wereldwijd hoger was dan het jaar daarvoor, staat de website van De Krant van Schreeuwend Nederland weer vol met duizenden reakties van onbenullen die klaar staan om de boodschapper dood te schieten en het bericht als zielige subsidienoodkreet weg te zetten. De politieke aanvoerder van dit deel van Nederland beweert doodleuk dat dergelijke problemen verzonnen zijn.
Al jaren wordt er in Nederland geklaagd dat er een kloof is tussen burger en politiek. Mijn haren gaan dan altijd recht overeind staan als allerlei figuren weer hardop roepen dat die kloof kleiner moet.
Moet dat nou echt? De mensen waar we het hier over hebben zijn die ontevredenen, die zure klagers, die lieden die in drie zinnen onderaan een artikel op de website van de Telegraaf roepen dat het KNMI hogere temperaturen bij elkaar liegt. Zijn dit nou echt mensen die we politiek serieus moeten nemen? Die we er bij willen betrekken? Alsjeblieft niet zeg.
Ik heb zoiets: laten we in godsnaam ontzettend blij zijn dat een behoorlijk deel van deze mensen zich gefrustreerd van de politiek afgewend heeft en niet stemt. We zitten echt niet te wachten op politieke invloed van mensen die doodleuk ontkennen dat er een gat in de ozonlaag bestaat, die roepen dat de zure regen een verzinsel was, of die denken dat een kopvoddentax praktisch uitvoerbaar is. Voor je het weet gaan ze - analoog aan hun diepzinnige zure-regenanalyse - ook nog bepleiten dat verkeersregels overbodig zijn, omdat er immers maar relatief weinig ongelukken gebeuren.
Ikzelf denk dat er helemaal geen kloof is tussen burger en politiek, en dat dat reuze spijtig is. Was er maar zo'n kloof, en ja, laat die dan maar lekker diep en wijd zijn. Politiek is een kwestie van moeilijke, tegenstrijdige belangen zorgvuldig tegen elkaar afwegen, en er is nou eenmaal een deel van de bevolking dat niet in staat is dat te bevatten en daar in redelijke wijze over te oordelen.
Een deel dat zich helaas steeds meer roert, en dat nu ook een politieke vertegenwoordiging heeft gekregen. En iedereen mag best weten dat die politieke vertegenwoordiging (ik noem geen namen) voor mij de reden is om weg te gaan uit Nederland, en misschien ook wel weg te blijven uit Nederland.
Je mag het niet hardop zeggen, maar stiekem denk ik wel eens dat het mooi zou zijn om een verplichte stemvaardigheidstest af te laten leggen voorafgaand aan verkiezingen. Gewoon wat simpele basale vragen over staatsinrichting, en een eenvoudige IQ-test er bij... Onvoldoende? Helaas, U krijgt geen stemvaardigheidsbewijs, en mag dus niet stemmen.
Helaas is ook dit praktisch onuitvoerbaar, maar ik denk dat het politieke landschap er dan heel anders uitgezien had dan nu.
woensdag 10 november 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
laat er dan ook meteen een test komen voor degenen die de stemvaardigheidstest af moeten nemen.
Ik herinner me zo,n test in het verhaal van Alex Haley, auteur van het boek en de film ROOTS, waarbij een respectable zwarte man zijn stemrecht wordt geweigerd zogenaamd omdat hij een of andere wettekst niet ter plekke kan uitleggen. Terwijl de tester dat waarschijnlijk nog minder had gekund dan hij!
Maar een test om uit te vinden of mensen werkelijk snappen wat het partij programma is waarvoor ze kiezen is dan misschien wenselijk maar praktisch en etisch onuitvoerbaar.
Ingeborg
Ingeborg
Ja, democratie is een systeem met vele beperkingen. Probleem is natuurlijk dat gegarandeerd de stemvaardigheidstest wordt aangepast tot een soort loyaliteitstest en je hebt een dictatuur. Dat soort veranderingen kunnen alleen worden doorgevoerd als er een drastische verandering plaatsvindt in de normen en waarden van de mensen in de samenleving. Zoals het er nu voorstaat zijn politici per definitie mensen die extrinsieke waarden hebben en zijn progressieven mensen die intrinsieke waarden hebben. Dit fenomeen en het feit dat mensen kiezen voor vertegenwoordigers en belangen die rechtstreeks indruisen tegen hun eigen belang is goed beschreven in dit opinie stuk: http://www.guardian.co.uk/commentisfree/cif-green/2010/oct/11/left-values-progressive-self-interest
Daarnaast geloof ik dat het symptoon dat je beschrijft voor Nederland al lang een mondiaal probleem is. Of op zijn minst een probleem dat bestaat in alle rijke westerse landen, met de "tea party movement" in de VS als sterkste voorbeeld.
Arjen
Een reactie posten