De eerste Nienke die ik in mijn leven tegen kwam, was Nienke van Hichtum. Nadat ik op achtjarige leeftijd haar indrukwekkende Afkes Tiental had verslonden kwam de tweede. Een wit konijn dat bij ons op het balkon mocht huizen. Na een poosje vonden mijn ouders het toch wat zielig, en kreeg Nienke een welverdiend leven op het platteland bij onze tante Thea.
In Haren hebben we ook onze Nienkes. De grote Nienke, waar we in het zomerseizoen menig zonnig uurtje mee doorbrengen, en in de winter nog wel eens mee scrabbelen of rolwoorden, en die er altijd voor te vinden is om als het sneeuwt met Rinke naar de Sauna te gaan om daar in de sneeuw te gaan rollen. En de kleine Nienke. Ibi's vriendinnetje waar ze het de laatste tijd vaak over heeft. Parmantig bijdehand meidje, een half jaar ouder dan Ibi maar goed aan haar gewaagd.
Helemaal thuis in Oakura begonnen we ons te voelen toen we hier ook onze eigen Nienke vonden. Nienke, moeder van Emma (spreek uit Iema) en Carlijn. Ik kan niet teveel over haar schrijven want dan zou ze verlegen worden (ze heeft het adres van onze weblog), maar met haar enthousiasme en sociale tentakels voelden we ons vanaf dag een welkom en veilig in dit mooie dorp.
Ingeborg
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Wat leuk dat jullie daar ook een Nienke hebben gevonden! Onze Nienke heeft helaas nog geen nieuwe Ibi gevonden;-)) Vandaag zagen we Ibrich nog op de foto's bij ons op de computer. Ik zal ze tzt wel even mailen. Hebben jullie ons pakketje al gekregen? Liefs, van de papa en mama van Nienke uit Haren
Een reactie posten