Het is zover!

Met het zweet in mijn trillende handen en een dikke kikker in mijn keel (niet alleen van de hitte en verkoudheid) haalde ik mijn creditcard uit zijn goed verborgen verstopplaats en ging er even rustig voor zitten. Het grote moment was aangebroken. Hét moment waarvoor ik een jaar geleden een creditcard had aangeschaft...

Het was 12 uur 's-middags. We waren klaar met lunchen en het was tijd voor de siesta. Een goed moment voor zaken zoals het boeken van een online vliegticket wat, zoals iedereen weet rust en concentratie vereist.
Na een uurtje heen en weer gezoek, toen ik eindelijk alles maar dan ook álles goed had ingevuld bracht ik met kloppend hart en stijgende spanning mijn vinger naar de knop "boeken" en drukte hem in.
Er gebeurde niets.
Het bleek dat het boekingsprogramma van de vliegtuigmaatschappij onze braziliaanse postcode weigerde te accepteren. Van alles geprobeerd. Niets ingevuld, alleen maar nullen ingevuld en de postcode ergens anders aanplakken, alleen maar puntjes invullen, de computer herstarten, niets hielp. De maatschappij gebeld, maar ook met hun adviezen geen resultaat. Dan maar een nederlands adres invullen. Maar ook daarvan werd door de Duitse maatschappij de postcode niet geaccepteerd. Vervolgens dan maar over de telefoon boeken( 25 ct per minuut). Maar tijdens het opzoeken van onze postcode op onze weglog, liep onze computer vast. Dus mijn adresboekje erbij halen. Ondertussen werd de verbinding helemaal verbroken. Bleek dat mijn Skype beltegoed op was. (voor skype heb ik al meer dan tien keer automatisch beltegoed opwaarderen aangevraagd, en ik dacht dat dat nu eindelijk gelukt was.. niet dus). Dit geregeld en met goede moed weer aan de slag. Weer de vliegmaatschappij gebeld. Na een aantal keren van de lijn gegooid te zijn 15 seconden na het opnemen, kreeg ik eindelijk weer iemand aan de lijn.Een nieuwe medewerker, dus weer van voren af aan beginnen. Maar toen de namen eindelijk goed waren gespeld door het meisje aan de andere kant van de lijn, en we tot betalen konden overgaan, weigerde mijn creditcard.
Eerst moest ik dus de creditcardmaatschappij in nederland bellen hoe dit nu weer kon.
Natuurlijk viel tijdens het bellen de internetverbinding uit. Maar na 20 minuten was ook dit euvel weer opgelost en kreeg ik (na het beluisteren van alle andere informatie en keuzemogelijkheden die de spraakcomputer mij wenste voor te schotelen) iemand aan de lijn waaraan ik opnieuw mijn vraag kon stellen. Het antwoord was dat mijn kredietlimiet te laag was. 1500 euro ipv de 2000 die ik dacht. Tsja, wat dan. Gelukkig waren Rinkes ouders er ook nog, en mochten we hun creditcard gebruiken. Dus weer gebeld met de vliegtuigmaatschappij.
Maar inmiddels waren de brazilianen alweer uit hun sietsta ontwaakt en kwam er een auto het strand oprijden rijkelijk voorzien van de al eerder door ons beschreven geluidsinstallatie in de achterbak. En waar ging die auto staan? Natuurlijk. Op het strand, op nog geen 15 meter afstand van onze ramen die allemaal vrolijk mee begonnen te trillen. Net zoals het hele huis en onze ingewanden overigens. Gelukkig dat wij zulke fantastisch diep slapende kinderen hebben (!). Het meisje van de vliegtuigmaatschappij moest wel lachen toen ik zei "dit is Brazilië".
Nadat ik in de tropische hitte alle ramen en duren gesloten had, en met mijn handen tegen mijn oren (koptelefoon ingeplugd) en dubbelgevouwen over de laptop om mijn mond zo dicht mogelijk bij het microfoongaatje te brengen haar alle nummers had "ingefluisterd". (Ik hoop niet dat ze nu gesprongen trommelvliezen heeft)kwam eindelijk het verlossende woord. De boeking was gelukt!

En de datum van aankomst op schiphol is...... 11 maart.

naschrift.
Daarna meteen maar even doorgepakt, om ook de binnenlandse vlucht van Ilheus naar Salvador, (ca 350 km hemelsbreed) te regelen. De siesta kon ik toch op mijn buik schrijven want inmiddels was het alweer vier uur. Maar nadat ik álles had ingevuld... inclusief mijn sofinummer van hier....

Morgen maar even naar Ilheus naar een reisbureau.

naschrift 2
En die auto is vast komen te zitten tot zijn assen in het zand, en werd vannacht rond 12 uur (dus tot die tijd intermitterd uitbundige muziek) uiteindelijk opgehaald door een hoe noem je zo'n auto ook alweer...