Little prankster en Godzilla

De laatste week in het ziekenhuis is aangebroken. Tenminste dat hopen we. Aanstaande donderdag wordt er een foto gemaakt van Jitses beentje en als de dokters tevreden zijn dan mag hij er voorzichtig op proberen te staan. Dan gaat de fysiotherapeut zien hoe goed hij met een kruk of framepje zich kan redden, en afhankelijk van hoe dat gaat mag hij naar huis, of worden het een paar dagen later.
Jitse hoopt erg dat het aanstaande vrijdag is, want hij is voor zondag uitgenodigd op een verjaardagspartijtje. Hij heeft al een feestje moeten missen omdat hij in het ziekenhuis lag, en dat is tegen zijn natuur want hij is dol op feestjes.


Emma op bezoek; samen aan de nintendo

Zes weken in het ziekenhuis. Hoe vermaak je je daar? Jitse heeft het geweldig gedaan vinden wij. We hadden verwacht dat hij op een gegeven moment wel tegen de muren op zou vliegen, huilerig en kribbig zou worden, maar dat is erg meegevallen.
In het begin kon hij alleen op zijn rug liggen en deed elke beweging pijn. Toen was het voorlezen, knuffeldieren in de kamer verstoppen die hij vanuit zijn bed moest zien te vinden, en kwam er gelukkig ook veel bezoek en post (met cadeautjes!)
Daarna werd hij steeds mobieler, en nu kan hij dan rechtop zitten. Zijn meest favoriete activiteit is wel tekenen. Daar kan hij lang mee bezig zijn. Ook heeft hij, met de aanmoediging van een kadootje al zijn nederlandse huiswerk voor jaar 4 afgemaakt.


Aan z'n bed is goed te zien dat hij er al een aantal weken is.


De verpleegsters waren verrast dat hij zo weinig televisie keek. Maar na een dag of twee was hij daar helemaal op uitgekeken, en ook de playstation en X box taalt hij niet meer naar. Met zijn Nintendo speelt hij wel veel. Dat was een goede aankoop. Hij is er ook erg trots op dat hij hem zelf heeft gekocht (50% zelf betaald).
Verder knutselen we wat. Zo heeft hij een stapel armbandjes gemaakt van colalipjes, die een winkeltje nu voor hem verkoopt. Een oproepje op het intranet van het ziekenhuis deed van alle kanten enveloppes toestromen. Het was nog lastig om er genoeg van te maken voor het winkeltje, want iedere keer als hij er een af had, wilde iemand hem al weer kopen.
Een ander hoogtepunt was het uitstapje met bed en al naar het aquarium in de gang waar nieuwe vissen bijgeplaatst werden. Daar was hij niet weg te slaan en met zijn camera heeft hij vele plaatjes geschoten.


Uitstapje naar het aquarium in de gang, met bed en al.


Bezoek komt er ook nog steeds, wel minder natuurlijk, maar toch nog wel een paar keer per week. En papa en mamma komen elke dag en soms ook Ibi. De ene keer is dat na 5 minuten alweer dikke ruzie en ergernis omdat Ibi aan zijn spullen zit. De andere keer is het geslijm en sentimenteel gezwijmel en kruipt Ibi bij hem in bed.


Slijmen met Ibrich


En hij haalt grapjes uit. Little prankster, zo noemen ze hem. Zo had hij een natte-washandjesgevecht met een schoonmaakster, die overigens won. Had hij een touwtje aan de poot van zijn knuffelkikker gebonden, en moest ik die om het hoekje van de zaaldeur zetten. De gil van de verpleegster die hem voor hem op moest pakken klinkt me nog in de oren. Ze sprong wel een meter hoog. Een ander groot succes was vliegtuigjes vouwen. Toen we daar mee begonnen was er geen ophouden meer aan. De hele zaal gooide vliegtuigen en de verpleegsters en ik moesten ze oprapen. Een verpleegster heeft daar nu voor eeuwig de bijnaam Godzilla aan overgehouden. Omdat ze per ongeluk een vliegtuig fijnstampte.