Een heel zomerseizoen hebben we de boomhutboom lief gehad. We hebben hem geknuffeld, kusjes gegeven als we per ongeluk een stammetje van de boomhut onzacht tegen hem aan stootten, verontschuldigd als we touwen om z'n dikke takken sjorden om de draagbalken van de boomhut vast te krijgen. Geen spijker is er in die boom gegaan voor de boomhut, uit respect voor de boom. Bezoekende kindjes werd op het hart gedrukt dat ze geen takken van de boomhutboom af mochten breken.
En wij maar denken dat het een inheemse Nieuw-Zeelandse boom was, van een ons onbekende soort.
Niets daarvan. Toen de winter een week of zes geleden inviel en de herfststormen de laatste bladeren van zijn takken rukten, wachtte ons een aangename verrassing. Geen tropische, maar een Chinese: de boomhutboom kwam vol te zitten met enorme knalroze bloemen. Ze komen te voorschijn uit opgeblazen, bolle bloemknoppen die aan het einde van de verder helemaal kale takken zitten. En die bloemen kwamen qua vorm heel bekend voor... Zonder dat we het wisten, bleek dat we de boomhut in een enorme exotische Magnolia hebben gebouwd.
Dat bleek trouwens nog goed van pas te komen. Omdat de meeste Magnolia's hun bloemen aan de uiteinden van de takken hebben zitten, en dit exemplaar dit principe nog eens zeer uitsloverig tot in perfectie toegepast had, was het bijzonder lastig om bij zo'n hoge boom ook maar in de buurt van een bloem te komen om een foto te kunnen maken. Maar gelukkig hadden we halverwege de stam een prachtig plateau in de vorm van de boomhut. En hadden we een mooie kabelbaan er naar toe om patserige fotospullen aan te hangen... Zodat ik met een statief, en een dikke telelens, op behoorlijke hoogte boven de grond toch mooie foto's van de bloemen kon schieten. Alle geschoten met de 500 mm.
Het is duidelijk dat het hier niet om een gewone Magnolia gaat; de gemiddelde tuinmagnolia in Nederland zit weliswaar vol bloemen, maar die zijn wit, en bovendien mag die Magnoliasoort de term boom niet eens verdienen - het zijn op z'n best bovenmaatse struiken.
Dit niet: dit is een robuuste boom met een stevige stam, sterk vertakkend, en een meter of twaalf hoog. Robuust, zei ik al, en met wat speurwerk kom ik op Magnolia sargentiana varieteit "robusta", of anders Magnolia campbellii (zie ook hier). Deze soort komt oorspronkelijk uit Tibet.
Misschien kan onze tuingoeroe Michiel enig licht op deze zaak werpen?
Opvallende kenmerken van deze boom:
- Stevige boom, behoort tot de grootsten van de Magnolia's
- Bloeit al aan het eind van de herfst, en bloeit de hele winter door, dus ver voor de bladeren opnieuw aan de boom komen.
- Bloembladen van buiten roserood en van binnen wit.
Magnolia's zijn bomen die oorspronkelijk voorkomen in Zuid-Oost Azie en grote delen van de beide Amerika's. Ze zijn overal op de wereld aangeplant als sierbomen. Er zijn ongeveer 300 soorten bekend. Het zijn vrij oude bloemplanten; ze behoren waarschijnlijk tot een van de eerste families van bloemplanten die er op aarde ontstaan zijn. Er zijn fossielen gevonden vanuit het boven-krijt, dus in de hoogtijdagen van de laatste dino's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten