Kleine praktijk aan zee

Nu de zomervakantie begonnen is, is Ilhéus plots een druk en bruisend stadje geworden. Overal lopen toeristen, en het strand en de pousadas zijn goed gevuld. Dit vertaald zich natuurlijk ook in een toegenomen aantal kleine ongelukjes, en andere plotseling ontstane kwalen. Gister en vandaag had ik nog best een paar ehbo klusjes te doen. Een jongetje van een jaar of 4 die plotseling gillend van pijn de zee uitrende. Op zijn kleine handje een paar rode strepen waarop zich snel kleine bultjes begonnen te vormen. Mijn conclusie was een kwallesteek. Je ziet hier regelmatig kleine "Portugees Oorlogsschip" die zijn aangespoeld. Meteen in de azijn, en vervolgens een verbandje erom, een lollie en een paracetamol. Een half uur in de azijn, daarna bakpoeder erop, dat erafschrapen met een scherp mes en weer in de azijn ( Merck manual) was wat teveel gevraagd met een volkomen overstuur brullend kind, en ongeveer 10 zich ermee bemoeiende familieleden. Iemand in een bekertje laten plassen en dat erover heen gooien schijnt ook een optie te zijn, maar niets helpt toch erg goed, en de azijn vond ik wat eleganter.

Vervolgens nog twee diepe sneden door kapotte tegeltjes in het zwembad. Twee kinderen met chloorogen (uren in het zwembad geravot, en met de ogen open onder water gezwommen), Rinke met een verstopt oor (het cerumen door de oorproppen in Salvador lekker aangestampt, en vervolgens door het zeewater opgezwollen), een stekende moedervlek, een ontsteking onder een kies (bij mezelf), welke plotseling doorzet (nét met de feestdagen natuurlijk).
Het kerstfeest (hier met gebed, en een diner van kalkoen en druiven gevierd om twaalf uur 's nachts, waarvoor wij ook waren uitgenodigd) werd feestelijk afgesloten met een "baby die in het zwembad was gevallen". Aangezien er ondanks het late uur nog steeds veel kinderen rondliepen rende ik naar het zwembad, en dook ik voordat ik het wist het donkere water in om het heftig spartelend wezentje te redden. Een baby was het wel, maar hij was bijzonder harig en had even later een hevig kwispelend staartje.

De volgende dag werden mijn heldendaden van de kerst weer even goed in perspectief gezet door Jitse.
Jitse: Mama. Ik heb zo'n pijn aan mijn beentje.
I: Helaas lieverd, ik kan er niets aan doen.
Jitse: Maar mama, jij bent toch dókter? die kan toch álles?
I: Ja, maar sommige dingen kan ik niet.
Jitse: Maar een échte dokter dan?
I: Maar ik ben toch een échte dokter..
jitse: Ja, maar een echte goede dokter dan???