Pouakai

Onlangs de middelste berg op geweest die boven ons dorpje uittorent: Pouakai. Zie voor een geologische uitleg hier.

Het bijzondere aan deze trip was dat het deze dag af en toe even flink bewolkt was; om vervolgens een half uur later weer flink op te klaren. Dat leverde wat aardige stemmige foto's op.

Als altijd: klik op de foto voor grotere versie. Ctrl-+ wil ook wel eens helpen.


Afdalen van de top door de mistflarden








Het gebied staat vol met zulk soort kale bomen. Volgens DOC (de overheidsinstantie die de natuurgebieden beheert) stamt dit uit de tijd dat possums nog niet zo goed bestreden werden als nu; ze zouden hele bossen kaalgevreten hebben, waarna de zoute wind en het barre klimaat op deze hoogte de rest deed.
Hoeveel hier van juist is kan ik niet beoordelen; als ik als bioloog kijk naar de muskusratbestrijding in Nederland dan weet ik wel dat dat waarschijnlijk een dure geld-over-de-balk-smijterij is. Bij een beest dat tot 50 jongen per jaar op de wereld kan zetten is die anderhalve die er dan door een muskusratvanger gepakt wordt een druppel op de gloeiende plaat die helemaal niets uitmaakt. Of de possum-bestrijding hier net zo onzinnig is weet ik niet; gevaarlijk is het wel want ze strooien doodleuk met cyanide rond.


De meanderende bovenloop van de Stony River


Het pad door het Ahukawakawa moeras. Op de achtergrond Pouakai. Dit moeras is een groot hoogveengebied dat ontstaan is in de vlakte tussen Pouakai en de grote berg Taranaki, doordat de uitgang van Stony River geblokkeerd raakte. Hierdoor kan het water niet weg uit deze ingesloten hoogvlakte.


Blik naar beneden door de bossen. Opvallend zijn hier de grote aantallen boomskeletten. Ook dit zou het werk van possums zijn.


Uitzicht op de kust en de stad beneden. Ware het niet dat er een lekkere vette wolk voor hangt.