Genezen

Gister het laatste bezoek aan de orthopeed, en... Jitse is 100% genezen verklaard. Hij mag weer alles doen met z'n ooit gebroken been, want het is nu net zo sterk (of sterker nog) dan voorheen. Dus weer fietsen, steppen, rennen en springen - gister mocht dat allemaal officieel nog niet.

Het is trouwens opvallend hoeveel botten er gebroken worden, hier in Oakura. We hebben gister voor de grap even geteld, maar in een jaar tijd tellen we 12 gebroken armen of benen in onze omgeving, allemaal hier in de buurt. Gister nog het nieuws dat de moeder van vriendinnetje Rosie haar been gebroken heeft. Even verderop woont vriendinnetje Arianna, die zelf haar arm gebroken heeft, terwijl haar kleine broertje ook al in het gips liep vanwege een eerder gebroken arm.

Twaalf gebroken ledenmaten in je omgeving in een jaar tijd, de kans daarop is natuurlijk nihil. In Nederland zouden ze hiervoor minstens drie verpleegsters in het cachot werpen, want een kans van één op 27 miljoen, daar moet natuurlijk wel boze opzet achter zitten. Maar ja, ik zie zelf geen andere mogelijke verklaring dan puur toeval - tenzij je natuurlijk gelooft in boos noodlot. Zo zie je maar weer dat compleet onwaarschijnlijke clustering van gebeurtenissen toch gewoon gebeurt, en dat zulk soort statistiek dus nooit kan gelden als doorslaggevend argument om iemand levenslang achter de tralies te stoppen.

En het andere goede nieuws is dat ook opa weer uit het ziekenhuis is, vandaag. Tijd voor een feestje dus. Vanmiddag komen er hier een stuk of tien kinderen van Jitses klas - namelijk de kinderen die het meest bij Jitse op bezoek geweest zijn in het ziekenhuis. Voor de super-bezoek-kampioenen komt er nog een speciaal super-feest: voor Emma en Jack C. die beiden meer dan tien keer geweest zijn.