Alweer twee dagen zijn we bezig met het verwerken van de ruim 3000 foto's (!) die ons tripje van een week had opgeleverd. Dat krijg je met 2,5 verwoedde amateurfotografen in de familie. En ook ik klik er vaak aardig op los. Het is dat Saskia halverwege de trip haar mooie digitale camera in een hotpool liet vallen, anders waren het erg misschien nog meer geweest.Nu wil Rinke dat ik ook eens een stukje voor de weblog schrijf. Ik heb mij hiervoor het hele jaar mooi gedrukt omdat ik eerder een drukke baan had, en geen puf meer voor de weblog.
Dat ik nu ik geen officiele baan meer heb, een druk schema heb om mijn conditie weer een beetje op te vijzelen (wandelen, fietsen, zwemmen en fitness), is voor hem geen excuus genoeg.
Laten we dan maar beginnen met het toetje van de reis. Na alle natuur hadden we ook wat cultuur in het tripje gepland. Napier, de stad van de Art Deco.
In 1931 werd het centrum van de stad Napier verwoest door een aardbeving. Het werd met verzekeringsgelden herbouwd, in de stijl die in die tijd in de mode was. De Art Deco. Dit gegeven heeft Napier geen windeieren gelegd, want nu anno 2011 is het een belangrijk deel van de identiteit en de toeristische sector van deze middelgrote stad.
Ons viel het wat tegen. "Herbouwd met visie" was het misschien destijds wel, maar helaas was er van "behouden met visie" weinig sprake door de overvloed van gevel vervuilende schreeuwerige moderne billboards. Het is ook overal hetzelfde.
Later, op de terugweg kwamen we door het stadje Wanganui, en nog een aantal gehuchten, en daar was zeker zoveel moois te zien, alleen staat het niet als zodanig in de reisgidsen aangeprezen.
oordeel zelf.
Napier
Wanganui
Geen opmerkingen:
Een reactie posten