Zet een stel verweesde flatbewoners ineens in een huis met een tuin, en het ontaardt.
Nou is het voordeel hier dat 80% van de tuin toch al het bestemmingsplan "jungle" heeft, maar de oprit naar de beschaving toe heeft dat dus niet. En die moeten we dus onderhouden, om te voorkomen dat het onkruid niet lieshoog ons laatste zicht op de bewoonde wereld wegneemt.
Dat gaat dus niet, na twintig jaar op twee-hoog in Nederland. Voeg daarbij nog dat bizarre gevoel van eco-hippies dat elk plantje heilig is, en het beeld is helemaal duidelijk.
Want gemotoriseerde grasmaaiers zijn natuurlijk taboe. Die dingen behoren dankzij hun gruwelijke herrie wat mij betreft thuis in de lijst van meest irritante uitvindingen van de mensheid - net na bommen, granaten en pistolen op 1, staan ze op een gedeelde tweede plaats in die lijst samen met brommers en bladblazers, en dus qua irritantheid nog voor uitvindingen als de hypotheekrenteaftrek en de badkleding.
Goed, een handmaaier zou nog wel kunnen, maar die komt er gewoon niet doorheen - als ze hier al zouden weten wat het was en waar het te krijgen.
Maar gelukkig zijn daar onze overburen, wiens huis wij door de bush niet meer kunnen zien, maar die we nog wel kunnen localiseren vanwege het regelmatige geblaat op onchristelijke tijden dat er vanuit hun tuin opstijgt.
Inderdaad: Ingeborg heeft gewoon even de al eerder te sprake gekomen schapen van de buren geleend. Iedereen blij, vooral de schapen zelf die in een waar schapen-walhalla terecht gekomen zijn. Onderscheid tussen goedbedoelende bloemen, tot het tuininterieur behorende boomblaadjes en kwaadaardig onkruid maken ze niet, maar er staat zoveel dat dat allemaal niet uitmaakt.
Het bevalt goed, en is een stuk stiller dan de gemotoriseerde grasmaaier. Nadeel is alleen dat je het geluid niet uit kunt zetten. Meestal zijn ze stil, maar mensen die naast die buren woonden klaagden er over dat ze toch af en toe uit hun bed geblaat werden.
Ingeborg wou dan ook dolenthousiast al een paar tijdelijke schapen aanschaffen als grasmaaiers voor de tuin van het huis in Nederland, als we terugkomen, maar daar zijn we nog niet helemaal over uit. Ik zie geloof ik meer iets in een dwerggeit. Het geluid is wat minder doordringend, en het beest is toch net iets handzamer.
2 opmerkingen:
Je kunt vast wel handmaaiers krijgen in New Zealand. Ik heb er zelf ook een en dat in het land des duivels wat eco-gewoontes betreft. Ik ben dus wel de enige die ik ooit zo'n ding zie gebruiken (behalve de over-buurvrouw, die er ook een heeft)...
Ik heb er niet echt naar gekeken, moet ik zeggen. Zou ook niet praktisch zijn, want het is voornamelijk gras tussen boompjes en struikjes, dus geen manouvreerruimte.
Een reactie posten