Boem!

Boem slaat op de klap die de grote vrachtwagen maakte nu alweer drie weken geleden toen hij onze lieve kombibus aanreed met mij achter het stuur. Boem is ook wat overdreven, het was meer iets van skrrrrrrrrrr. Want we stonden beiden nagenoeg stil. Ik voor een stoplicht, en de chauffeur van de gigantische grote vrachtwagen die een onmogelijke bocht probeerde te maken, (met achter zich het opdringerig toeterende verkeer ook.) Maar ja, nét toen het stoplicht op groen sprong, en ik dacht, dan zal ik hem maar snel de ruimte geven, tikte hij mij in de flank aan, met als resultaat een ca 60 cm lange kras...



Ik ben uit de bus gesprongen. Hij schreeuwde naar mij dat het niets voorstelde, een klein krasje maar, en het leek alsof hij ervan door zou gaan, dus ik ben voor de vrachtwagen gaan staan, en heb hard "Policia" geroepen. Met het resultaat dat ik overal wel mensen zag kijken en smoezen, maar niemand zich meldde die zich geroepen voelde zich ermee te bemoeien, of de politie te bellen. De chauffeur zei dat ik de kruising vrij moest maken, maar het leek mij verstandiger om eerst zijn nummerbord op te schrijven. Dat heb ik dus gedaan, en vervolgens heb ik een omstander gevraagd om met mijn mobiel de politie te bellen (die overigens nooit is komen opdagen, want daar moet je de verkeerspolitie voor hebben bleek later).

Met de buurvrouw die ik vervolgens zelf gebeld heb had ik meer succes. (Nida is echt goed voor alles, en we denken er echt over haar te importeren naar nederland. Zij is onze onvolprezen superheroi = superheld). Binnen 5 minuten was ze ter plaatse, had een lift geregeld op een passerende motorfiets (bij een bekende). En nam adequaat actie.
Samen met haar de chauffeur in de kombi geladen en offerte gevraagd bij een bedrijf waar ze dit soort dingen restaureren. Hun schatting was 450 reais. Dit was wel een beetje duurder als de 50 reais die de chauffeur ons voorhield dat het zou gaan kosten. Zoveel had ik ook niet verwacht.

Maar uiteindelijk viel het me allemaal dik mee hoe het is gegaan. We moesten wachten op de verkeerspolitie die een proces verbaal maakte, met daarop de gegevens van ons beiden. Vervolgens samen met de buurvrouw nog naar de gewone politie om aangifte te doen. Niks smeergelden etc zoals in Mexico onvermijdelijk het geval zou zijn geweest. Daar moet je altijd voorzichtig zijn met het afgeven van je rijbewijs aan de politie, want de kans dat je hem alleen nog maar tegen betaling terugkrijgt is groter dan 50%.

Het bedrijf van de chauffeur bleek verzekerd. Uiteindelijk moest ik een paar dagen later naar een garage waar de verzekering zaken mee deed, zij namen de schade op, en vervolgens kon ik hem de week daarop brengen en was ie 2 dagen later zo goed als nieuw. Zelfs gewassen :-) En wat had de verzekering voor dit grapje betaald aan de garage? 480 reais.
Dus dat stemde aardig overeen met de eerste offerte, overigens van een bedrijf waar ik elke dag langsloop op weg naar de kleuterschool. Die lui zijn trouwens weer stof voor een ander verhaal. Tovenaars zijn het, die oud roestig blik omtoveren tot glimmende bolides. Vooral Ibrich kan er geen genoeg van krijgen naar deze nijver schurende en verfspuitende mannen te kijken en luidkeels tshau te roepen.

Maar ik dwaal af... tshau!