Het is alweer een poosje geleden (was in Porto Alegre) dat we Ibi voor het eerst het woord “Ja” hoorde zeggen. Het klonk luid, duidelijk en volmondig. Desalnietemin meenden wij dat het wel een vergissing moest zijn, want het betrof het antwoord op de vraag of ze naar bed wilde.
We hebben haar dan ook nooit meer “ja” horen zeggen.
Inmiddels is haar repertoire aardig uitgebreid met 2 zinnetjes van wel drie woorden achter elkaar. “Hoef ik nie”, en "moet ik nie…"
Het is vandaag zondagochtend rond een uur of acht, alweer ergens in de derde week van oktober, en ik lig hier onder mijn klamboe in het plaatsje Trancoso, aan de kust, vlak onder Porto Seguro. Zometeen gaan we het strand verkennen! Eindelijk.
Het schijnt nog ongeveer 800 km naar Salvador te zijn. Nog best een flink stuk dus, maar het einde is in zicht.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten