Tranquilo

We zijn in een klein maar uiterst toeristisch stadje aan de kust beland, genaamd Trancoso. Het ligt een kilometer of 30 onder Porto Seguro, en dat laatste is een oord waar drommen Nederlandse toeristen rechtstreeks hun vlucht naar boeken.

Dat het heel toeristisch is, merken we hier enerzijds niet veel van, omdat het nu laagseizoen is. Hoogseizoen is hier in de zomer, dus de maanden december en januari, waarin echt álles volgeboekt schijnt te zijn. Trancoso wordt dan overspoeld door zo'n 250 nederlanders per week...Anderzijds merk je natuurlijk wel dat het heel toeristisch is, als er meer Pousada's dan auto's in een plaats zijn, en als elk derde huis een winkeltje is met artesenaria, een restaurant, of een atelier.

Er werden hele mooie meubels, kleding en artistieke dingen verkocht, maar de prijzen waren er ook naar. 15 euro voor een uit gras geweven tasje...

Desalniettemin is Trancoso een erg grappig plaatsje, omdat het enerzijds heel rijk is (bedelaars zijn er niet, althans, niet bedelaars uit armoede - bedelaars uit drankzucht zijn er wel), en omdat anderzijds volgens typisch Braziliaanse gewoonte die rijkdom zich absoluut niet vertaalt in fatsoenlijk onderhoud van bij voorbeeld wegen - het merendeel van de wegen is er gewoon onverhard, en de kuilen in de verharde wegen zijn soms zo verradelijk diep dat je er maar beter goed tussendoor kunt slalommen, omdat anders je auto het waarschijnlijk niet overleeft.

Dit heeft er echter waarschijnlijk ook toe geleid dat het hoogtepunt van het dorp - de quadrado - geheel onverhard en autovrij is. De quadrado is een langgerekt veld aan het eind van het dorp, met daaromheen pousada's, hotels, winkels, restaurants en ateliers. Het is ook breed - in het midden is een voetbalveld ingericht - hetgeen het heel wijds maakt, en aan het eind is een eenvoudig wit kerkje met een schitterend uitzicht over het een stuk lager gelegen strand.

In Trancoso verbleven we in de Posada do Mineiro, een vriendelijke man uit Minais Gerais die 10 jaar geleden zijn drukke leven als mede-eigenaar van een familiebar heeft omgeruild voor het rustigere leven in Trancoso. Hoewel rustig. 4 maanden per jaar was het natuurlijk loeihard werken, en om de hele pousada en tuin zelf op te bouwen was natuurlijk ook wel flink aanzwoegen geweest. Maar nu zag het er dan ook heel mooi uit. Een fijne tuin, met schaduwbrengende planten, een aantal huisjes met elk een hangmat ervoor, en her en der leuke artistieke details. Het stopwoordje van Mineiro was tranquilo (net als van meerdere Bahianen, maar ook in de pizzeria die ons door hem werd aangeraden werkte de staf zich in het zweet. Ik heb nog nooit een ober zo hard heen en weer zien rennen met dampende pizza's, sapjes en flesjes bier!

Op het mooie zandstrand van Trancoso, waar je via een lange houten plankier over de rio Verde naartoe wandelt vermaakten de kinderen zich uitstekend. Het was bijzonder te zien hoe Ibrich totaal geen angst had voor de golven. Keer op keer spoedde zij zich (met haar zwemvlindertjes om) in de golven, om zich schaterend omver te laten werpen. Dat ze af en toe een flinke slok zout water binnenkreeg nam ze voor lief. Jitse vermaakte zich ondertussen met het graven van steeds hoger gelegen kuilen waar de zee al snel bezit van nam, en later kwam er nog een meisje met hen spelen, dat net zo groot was als Ibrich, maar toch al drie jaar bleek te zijn.

Langs het strand wandelden verscheide verkopers van ijsjes, cocoskoeken, en ook was er een wagen getrokken door een wit paard, gevuld met verse ananas. Onder de staart van het paard was een prullenmand gebonden, om eventuele ongerechtigheden die het liet vallen meteen op te vangen. Jitse kreeg de smaak van het dingen kopen helemaal te pakken, en rende op een gegeven moment wel 200 meter achter een snel doorstappende vrouw met kokoskoeken op haar hoofd aan, om er eentje te gaan kopen....


adres Posada do Mineiro
Rua da Cuba 649
Trancoso
+55 (73) 36681737
www.pousadadomineiro.com