We hebben terug in Florianópolis al een reisboek gekocht, de veelgeroemde "Lonely Planet" gids. Zelf ben ik niet zo weg van deze gidsen, omdat ze heel erg stadsgericht zijn (ben ik zelf totaal niet), en omdat ik het doorgaans te veel gericht vind op alleen de "highlights". Bovendien kun je, als je in een toeristisch gebied zit, altijd precies zien welk pousada en welk restaurant in de lonely planet staat en welke niet: die waar de hordes buitenlanders zitten staat er in; diegene er naast die even goed is maar waar het uitgestorven is staat er niet in.
Als je dan toch zo'n gids hebt, moet je er natuurlijk wel eens goed in kijken. Dit hadden wij verzuimd, en zo kwam het dat we nietsvermoedend en stomtoevallig hier ineens in een toeristische "highlight" blijken te zitten die uitgebreid in onze "lonely planet" beschreven staat. Zelfs het hotel waar we na lang zoeken terecht gekomen waren, stond erin. En geen buitenlander te zien. Dit is de derde nacht die we in Sao Joao del Rei gaan doorbrengen.
Dat het aan de oude slavenweg ligt had ik al eerder verteld. Dat het vol staat met koloniale gebouwen ook. En dat er een lokaal feest was ook. Dit laatste is volgens de reisgids steevast het geval: het is hier vrijwel altijd feest, met zo'n 20 festivals per jaar. De sfeer is navenant: bruisend, levendig, en of het altijd feest is, en overal druk.
We zitten in Hotel Brasil, een goedkoop hotel midden in het centrum dat 109 jaar oud is, en al die tijd gerund door dezelfde familie. Nu is dat door broer en zus, beide ongetrouwd gebleven, en broer al zwaar in de tachtig. Dit heeft ook z'n weerslag op het hotel zelf: hopeloos achtergebleven, want geen zwembad, geen internet, geen airco, geen parkeergarage, en geen televisie. Met name dat laatste vinden wij een verademing.
De kamers zijn licht en hoog, en het meubilair is grotendeels van dezelfde leeftijd als het hotel zelf.
Vandaag zijn we naar Tiradentes geweest, een zusterstadje 12 km verderop. Daar kun je met de bus heen, maar in het weekend gaat ook de "Maria Fumaça" (Rokende Maria), een oude stoomtrein helemaal in de stijl van 150 jaar geleden. Op het station kun je je laten fotograferen in de stijl van die tijd, waarvoor er een complete garderobe in een speciale wagon beschikbaar is.
Tiradentes zelf is genaamd naar een oude opstandeling uit die tijd, die behalve dichter ook nog kiezentrekker was. De arme man is door de Portugezen gevierendeeld en een collega opstandeling naar Mozambiek verbannen. Ook dit stadje staat vol met monumentale gebouwen, maar was ons wat al te toeristisch. De gevels van de mooie gebouwen zijn zó behangen met toeristische kitsch, dat je ze niet meer kunt zien.
Als je dan toch zo'n gids hebt, moet je er natuurlijk wel eens goed in kijken. Dit hadden wij verzuimd, en zo kwam het dat we nietsvermoedend en stomtoevallig hier ineens in een toeristische "highlight" blijken te zitten die uitgebreid in onze "lonely planet" beschreven staat. Zelfs het hotel waar we na lang zoeken terecht gekomen waren, stond erin. En geen buitenlander te zien. Dit is de derde nacht die we in Sao Joao del Rei gaan doorbrengen.
Dat het aan de oude slavenweg ligt had ik al eerder verteld. Dat het vol staat met koloniale gebouwen ook. En dat er een lokaal feest was ook. Dit laatste is volgens de reisgids steevast het geval: het is hier vrijwel altijd feest, met zo'n 20 festivals per jaar. De sfeer is navenant: bruisend, levendig, en of het altijd feest is, en overal druk.
We zitten in Hotel Brasil, een goedkoop hotel midden in het centrum dat 109 jaar oud is, en al die tijd gerund door dezelfde familie. Nu is dat door broer en zus, beide ongetrouwd gebleven, en broer al zwaar in de tachtig. Dit heeft ook z'n weerslag op het hotel zelf: hopeloos achtergebleven, want geen zwembad, geen internet, geen airco, geen parkeergarage, en geen televisie. Met name dat laatste vinden wij een verademing.
De kamers zijn licht en hoog, en het meubilair is grotendeels van dezelfde leeftijd als het hotel zelf.Vandaag zijn we naar Tiradentes geweest, een zusterstadje 12 km verderop. Daar kun je met de bus heen, maar in het weekend gaat ook de "Maria Fumaça" (Rokende Maria), een oude stoomtrein helemaal in de stijl van 150 jaar geleden. Op het station kun je je laten fotograferen in de stijl van die tijd, waarvoor er een complete garderobe in een speciale wagon beschikbaar is.
Tiradentes zelf is genaamd naar een oude opstandeling uit die tijd, die behalve dichter ook nog kiezentrekker was. De arme man is door de Portugezen gevierendeeld en een collega opstandeling naar Mozambiek verbannen. Ook dit stadje staat vol met monumentale gebouwen, maar was ons wat al te toeristisch. De gevels van de mooie gebouwen zijn zó behangen met toeristische kitsch, dat je ze niet meer kunt zien.
 |  |
 |  |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten