We zijn nu in Caraça, een kilometer of 100 Oostelijk van Belo Horizonte, nog steeds in Minas Gerais. Caraça is een klooster midden in een gelijknamig natuurpark. Elke avond worden er hier voor de kerktrappen de restjes van het vlees van de maaltijd neergezet, en dan komen er twee wolven om die, onder de blikken van de bezoekers, op te peuzelen. Gister hebben we ze al gezien, maar vandaag laten ze wat langer op zich wachten. Het gaat om de manenwolf, een zuid-Amerikaanse soort; zie ook hier.We hebben vanmiddag een lange wandeling gemaakt (11 km, 5.5 heen
en 5.5 terug) naar een afgelegen waterval in het park (nadat we vanochtend ook al 5 km gelopen hadden). Uiteindelijk kwamen we er pas om half vijf aan, maar de plek was dan ook werkelijk sprookjesachtig mooi. Helaas moesten we alweer snel terug, om voor het donker weer in het klooster te zijn. Wat aanstappen dus. Op de heenweg had Jitse regelmatig zitten klagen dat hij niet verder wilde lopen omdat hij te moe was, maar nu op de terugweg rende hij vrijwel het hele stuk als een bezeten kiviet, omdat ik de 'boef' was die gepakt moest worden, en hij de politieagent. Ook 's avonds nog rende hij als onvermoeibaar heen en weer door de eetzaal, terwijl Ingeborg en ik eigenlijk behoorlijk bekaf waren. Ik vroeg hem nog bij aankomst of hij ook moe was "Nee hoor!" riep hij met een hoog piepstemmetje, en zetten het onvermoeibaar op een drafje om Ibrich achterna te gaan rennen. Ongelooflijk wat een energie zo'n kind heeft, zolang hij tenminste maar wil.
Nog steeds geen wolf, en ik ben al behoorlijk moe, dus ik ga maar slapen. Morgen vertrekken we hier, en reizen we daadwerkelijk af naar Bahia. Maar eerst nog wat Guans en Orependola's fotograferen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten