Thuiskomen

We zijn nu weer in Brasil, na drie dagen Argentina. Het gekke is dat we allebei een gevoel van "thuiskomen" hadden toen we dit land weer binnen reden, terwijl het toch op een plek was waar we nog nooit eerder geweest waren, in een deelstaat waar we ook alleen nog maar doorgereden waren.

Omdat we nu even flink wat kilometers willen maken, rijden we stevig door. Gister heel Paraná overgestoken, vandaag gaan we de hele deelstaat Sao Paulo dwars door (hopelijk). Het is trouwens vrij saai: uitgestrekte akkers vol met suikerriet in een licht heuvelig landschap.

Het volgende doel is het zuidelijk deel van Minas Gerais, waar we eerst naar een gebied met allemaal kuuroorden en warmwaterbronnen gaan, en vervolgens door de mijngebieden met verscheidene oude mijnstadjes. Minas Gerais grenst aan Bahia, dus het is de laatste deelstaat voor ons einddoel. Maar wel een enorme grote: het is minstens zo groot als Frankrijk. Gegeven het feit dat Bahia zelf ook al enorm is, betekent dat dat we zelfs nog niet op de helft zijn...

We hebben ook al een aantal keren in de bus geslapen. Nu al twee maal op een "vissers -camping", dat is een soort "camping" waar je tegen betaling vissen uit het water mag hijsen met je hengel. 's Nachts staat daar nauwelijks iemand, maar wij kunnen er prima overnachten. En gister stonden we in de stad Londrina (in het Noorden van Paraná) bij een benzinestation. De volgende ochtend bleek in de auto naast ons ook iemand erg opgevouwen te hebben geslapen, en de pompbedienden hielden een oogje in het zeil en schoven ons gratis douchemuntjes toe. Er naast stond een groot gebouw met toilet- en douchevoorzieningen voor truckers.

Omdat het sinds Argentina ook ronduit warm is, hebben we gister bij donker gereden. In Paraná gaat dat nog prima, boven Sao Paulo wordt dat afgeraden, omdat het schijnt dat criminele figuren gewoon een gat in het wegdek graven bij nacht om zo een hinderlaag op te zetten.

Vandaag zullen we Minas Gerais waarschijnlijk niet bereiken; morgen hoop ik wel.