Jeuk!

Na de eerste nacht in het minimuseum van dona Iraci had ik een paar vreemde jeukende bultjes in een lijn van sleutelbeen richting oksel. Ik vroeg me af van wat voor beestje dat kon zijn, want muggen prikken niet zo in een rechte lijn.. Dona Iraci vertelde toen dat er af en toe wel eens een vlo rondsprong. Toen we echter twee dagen later vertrokken hadden Jitse en ik elk ineens ieder wel 100 bulten. Ik denk dat een van de dekbedden die we van haar mochten lenen vol zat met hongerige vlooien! Ibrich die in haar eigen tentje sliep was gespaard gebleven, en ook Rinke, met mij als lokhaas aan zijn zijde had er niets van gemerkt…

Dat we vlooien hadden, was eerst helemaal niet tot ons doorgedrongen, maar de jeuk werd steeds erger, en er kwamen steeds meer bultjes bij.
Het vervelende was, dat we ook onze eigen dekbedden op de bedden gebruikt hadden.. En dus zaten de beesten nu ook in onze kleding en beddengoed. En dat hebben we geweten ook. Vier dagen hebben met name ik en Jitse niet kunnen slapen van de jeuk. Voor ons als ouders ook verschrikkelijk om Jitse midden in de nacht te horen uitroepen van pijn en frustratie en zichzelf tot bloedens toe te krabben. Zelf werd ik ook humeurig van de jeuk. Gelukkig hadden opa en oma voor ons drie tubes azaron meegenomen, Daarmee konden we hem iedere keer weer voor een paar minuutjes kalmeren.

In de jeugdherberg bij Foz de Iguazu was gelukkig een wasserette, maar helaas had ik de piamabroek van Jitse bij het inpakken snel even in het tentje van Ibrich gedaan.

Vanmorgen zat ook Ibrich onder de karakteristieke bultjes op buik, rug, en rond de oksels.

Dat word dus nog alles een keer wassen.

Wordt hopelijk niet vervolgd..