Koningsweg

Ons plan om het "circuito das aguas" te volgen, en daarbij allerlei thermale bronnen aan te doen is jammerlijk mislukt. Het verhaal gaat dat half kwakkelend Rio hier in bepaalde maanden alle thermale en minerale baden bezoekt om elkaar uitgebreid te informeren over elkaars kwalen, maar dat is dan zeker niet in deze tijd van het jaar, want de "Balneario's" waren allemaal gesloten.

Nou is het ook niet onze grootste hobby om tussen de stevig in het vet zittende op leeftijd zijnde heren en dames in een heetwaterzwembad te poedelen, maar we hadden nog enigszins de hoop dat daar waar er thermale bronnen zijn die gedegenereerd zijn tot kuuroord of zwembad, er ook nog wel een aantal natuurlijke bronnen zijn - en onze ervaringen daarmee zijn wel heel positief. Met name in het Oostelijk deel van de Verenigde Staten zijn er veel "Natural Hot Springs" die zomaar ergens in de rimboe liggen, en waar je dan komt via een kronkelpaadje vanaf een parkeerplaats langs de kant van de weg van nergens naar niets. Daar aangekomen zijn er dan verscheidene poelen waar warm of heet water vanuit de grond omhoog borrelt. Die poelen deel je dan met of helemaal niemand, of met een stel naakte hippies - of vrachtwagenchauffeurs die een pauze hielden.
Of bij voorbeeld Hierve El Agua in Mexico, waar prikwater hele kalksculpturen en poelen omrand met kalk heeft afgezet, en waar de plaatselijke indianen de deuren drie meter hoog gemaakt hebben omdat die Gringo's zo groot zijn.

Maar hier werkt dat dus blijkbaar anders, want we hebben helemaal niets van dien aard kunnen vinden. Wellicht dat elke warmwaterbron hier onmiddelijk uitgebuit en uitgebaat wordt door er een kuuroord omheen te bouwen; tenslotte levert zoiets meer op als het omgebouwd is tot zwembad, en bovendien zitten er dan geen vieze beestjes meer in. Ook kan het zijn dat de plekjes er wel zijn, maar dat de gemiddelde Braziliaan er gewoon niet van op de hoogte is, en wij er dus ook niet achter komen waar dat is.

Nu zitten we dan in de plaats Sao Joao del Rei, langs de "koningsweg", de oude mijnweg waarover de buit van de mijnen van mijnstadjes Ouro Preto en Diamantina vervoerd werd om het in Rio de Janeiro naar Portugal te verschepen. Dit betekent: veel monumentale koloniale gebouwen, en een centrum met grote kerken en nauwe straatjes - zo nauw dat we een paar keer bijna hopeloos klem kwamen te zitten met onze kombi-bus. Dat we midden in het oude mijngebied zitten blijkt ook wel uit de plaatsnamen die we onderweg tegenkomen: klinkende namen als "Eenzaamheid der mijnen" (Soledad das Minas), "Moeder van God van de Mijnen" (Madre de Deus das Minas) en "Rivier der doden" (Rio das Mortes) prikkelen de fantasie.

Morgen gaan we door naar Ouro Preto ("Zwart Goud"), de best bewaarde mijnwerkersstad en ooit de hoofdstad van Minas Gerais. Maar eerst nog een laatste poging mooie poelen te vinden (in Aguas Santas - "de heilige wateren") na een tip van een volbloed hippie die we hier gister op het locale stadsfeest tegen kwamen.